Δεν είναι όλα τα ματ σε μια κίνηση ίδιου βαθμού ευκολίας. Σε ματ μιας κίνησης που προκύπτουν (συνήθως) από καλλιτεχνικές συνθέσεις ο άπειρος σκακιστής ή λύτης ενδέχεται να καταναλώσει παραπάνω χρόνο από τη μια απλή ματιά που απαιτείται σε ανάλογα ματ που προκύπτουν από παρτίδες. Λόγω πολλών κομματιών σε όλες τις ζώνες της σκακιέρας, αφύσικης θέσης για πρακτικό σκάκι, καρφωμάτων, κάλυψης σαχ με σαχ κ.λπ.

Ο Μάριος Αναστασίου συγκέντρωσε σε ένα βιβλίο-αυτοέκδοση 500 ματ μιας κίνησης που μπορεί και να δυσκολέψουν. Απευθύνεται κυρίως σε παιδιά και σε αρχάριους ενήλικες που θα το βρουν διασκεδαστικό και χρήσιμο χωρίς αμφιβολία. Η τιμή είναι 6 ευρώ και το email επικοινωνίας είναι mario2981@yahoo.gr ενώ κατά τις επόμενες μέρες η συλλογή θα αρχίσει να διατίθεται και στα καταστήματα Κάισσα.

Οι περισσότερες θέσεις του βιβλίου έχουν τεθεί παλιότερα σαν ασκήσεις σε Solving Show, το οποίο είναι ένας παράλληλος διαγωνισμός, που πραγματοποιείται εδώ και πολλά χρόνια στο πλαίσιο των Πανευρωπαϊκών και  Παγκοσμίων πρωταθλημάτων λύσης σκακιστικών προβλημάτων. Οι παίκτες διαγωνίζονται σε αγώνες νοκ άουτ ανά δύο, πατώντας ο καθένας το κουμπί που έχει μπροστά του (“μπάζερ”, όπως στα τηλεπαιχνίδια). Τότε ανάβει ένα λαμπάκι, και αυτός που πάτησε πρώτος λέει την κίνηση, που νομίζει ότι λύνει το σκακιστικό πρόβλημα, το οποίο προβάλλεται σε οθόνη επί δύο λεπτά κατά μέγιστο χρόνο. Όποιος απαντήσει σωστά πρώτος μέσα στο χρόνο των δύο λεπτών παίρνει 1 βαθμό ενώ αν απαντήσει λάθος παίρνει αυτόματα ο αντίπαλος τον βαθμό. Το πρωτότυπο Solving Show προσαρμόστηκε πολλές φορές για παιδιά, μειώνοντας τη δυσκολία των προβλημάτων που εμφανίζονταν. Αντί για “ματ σε δυο κινήσεις” εμφανίζονταν συνήθως προβλήματα του τύπου “ματ σε μια κίνηση”.

Υπέροχα κινηματογραφικά πλάνα αρχείου, τα μόνα σωζόμενα, με τις εμφανίσεις το 1959 και το 1960 του όγδοου στην ιστορία παγκόσμιου πρωταθλητή, του Μιχαήλ Ταλ.

Το στυλ παιχνιδιού του διέφερε κατά πολύ. Είχε ένα «τρελό» τρόπο και μάλιστα κατά την εποχή που κυριαρχούσε ο Μιχαήλ Μποτβίνικ με το ψύχραιμο, ατσάλινο, λογικό στυλ του.

Ο Ταλ έπαιζε λάθος σκάκι. Διασκεδαστικό, θεαματικό, κωμικό, αγωνιώδες, συνδυαστικό, χαώδες, δραματικό. Και κέρδιζε.

Δεν αισθανόταν και πολύ καλά με την επίσημη ψευδορητορεία του σοβιετικού κράτους. Δεν συγκρούστηκε όμως, δεν είχε συγκροτημένη πολιτική συνείδηση. Ζούσε την έντονη ζωή του, κάπως απομακρυσμένος από τα κοινά, και παρόλα αυτά αντιμετώπισε κάποια προβλήματα δυσμένειας όταν κατέστη εμφανές πως δεν ήταν δυνατόν να ξανανεβεί στην κορυφή του κόσμου. Συγκρούστηκε με τον Κάρποβ, από μια στιγμή και μετά.

Η υγεία του, εύθραυστη σαν ανάσα από τα παιδικά του χρόνια, τον πρόδιδε συχνά. Δεν ακολουθούσε κανέναν κανόνα προφύλαξης, υπέφερε στα τελευταία του και έφυγε από τη ζωή μόλις στα 56 του, το 1992.

Από τις 26 έως τις 29 Ιουλίου θα διοργανωθεί το Match of the Millennials στο Σεντ Λιούις των Ηνωμένων Πολιτειών που είναι μια πόλη που έχει εξελιχθεί στο σκακιστικό κέντρο της Αμερικής. Είναι μια πρωτότυπη (σχετικά) μορφή αναμέτρησης που προκύπτει από μια οργανωτική συνεργασία του Scholastic Center of Saint Louis, του Kasparov Chess Foundation, της Σκακιστικής Ομοσπονδίας των ΗΠΑ (USCF) και της Επιτροπής Προπονητών της FIDE (FIDE Trainers’ Commission).

Οχτώ Αμερικανοί σκακιστές θα αντιμετωπίσουν μια μικτή ομάδα σκακιστών από άλλες χώρες του κόσμου η οποία θα αποτελείται από νεαρούς παίχτες και από τους προπονητές Αζμαπαραϊσβίλι, Μπελιάβσκι και Στράτο Γρίβα.

Τα συνολικά έπαθλα είναι 30.000 δολάρια.

Μπορείτε να δείτε το πλήρες πρόγραμμα των αγώνων εδώ.
Όλες οι παρτίδες θα μεταδοθούν ζωντανά μέσω του ίντερνετ. Ο 1ος γύρος θα αρχίσει την Τετάρτη 26 Ιουλίου, στις 6 μ.μ. ώρα Ελλάδας.

Τη φωτογραφία μου έστειλε ο Ν.Σ. Είναι τραβηγμένη στις 17 Ιουλίου στο κέντρο της πρωτεύουσας της Κολομβίας, της Μπογοτά. Τα μπουφάν και η ψυχρή ατμόσφαιρα δεν παραξενεύουν διότι η πόλη αν και είναι περίπου στη γραμμή του Ισημερινού και δεν γνωρίζει τις τέσσερις εποχές παρά μόνο περιόδους ξηρασίας και βροχών, είναι χτισμένη σε υψόμετρο 2.600 μέτρων και όταν ο καιρός φέρνει λίγο κρύο, γίνεται πολύ αισθητό. Στη φωτογραφία δεν είναι διακριτό, αλλά ο Ν.Σ. μας πληροφορεί ότι η κοπέλα με το άσπρο ρούχο στο δεξί μέρος της εικόνας εκτελεί μια συγκροτημένη με βάση τις σκακιστικές αρχές επίθεση με τα μαύρα (δηλαδή καθόλου χαρακτήρα “σκακιού του δρόμου”) και συγχρόνως θεαματική κερδίζοντας την παρτίδα.
Η Μπογοτά μόνο τον απόηχο γνώρισε, του εμφυλίου πολέμου που διεξαγόταν στις επαρχίες και γέμισε πληγές τη χώρα 52 ολόκληρα χρόνια με εκατέρωθεν θύτες. Το μαρξιστικό FARC, με την πλατιά αγροτική του βάση, θεώρησε το 2016 πως πρέπει να καταπαύσει το πυρ και την πάλη με τον κυβερνητικό στρατό καθώς και με τις παραστρατιωτικές οργανώσεις της άκρας δεξιάς και υπογράφτηκε συμφωνία ειρήνης που δεν εκλήφθηκε ως σαρωτική ήττα γιατί περιλαμβάνει και σημαντικές υποχωρήσεις από τους κυβερνητικούς – το τι θα τηρηθεί δεν το ξέρει κανείς.  Τα καρτέλ της κόκας του Μεντεγίν βεβαίως θα συνεχίσουν να δρουν ανενόχλητα, αλλά αυτό ας υποθέσουμε πως είναι άλλο θέμα και το μέλλον της πολύπαθης χώρας αβέβαιο, όπως συμβαίνει συχνά σε όλη αυτή την ταραγμένη ζώνη της Λατινικής Αμερικής.

(ανάρτηση αρχείου)

Στην αυγή της δεκαετίας του ’90, ο ιταλοαυστριακός ηθοποιός Τέρενς Χιλ (κατά κόσμον Mάριο Τζιρότι) έκανε μια προσωπική απόπειρα να μεταφέρει τα κατορθώματα του Λούκι Λουκ στο σινεμά, παίζοντας ο ίδιος τον ρόλο του ήρωα στην ταινία «Λούκι Λουκ». Μια μεγάλη αποτυχία. Σε καμία περίπτωση ο Λούκι Λουκ των Μορίς και Γκοσινί δεν έχει το χοντροκομμένο χιούμορ των ταινιών «Τρινιτά», των «σπαγκέτι» γουέστερν στα οποία διέπρεψε ο Τέρενς Χιλ (με τον Μπαντ Σπένσερ). Το ύφος του Τρινιτά χαρακτηρίζει και τον κινηματογραφικό «Λούκι Λουκ» και είναι το στοιχείο που καταστρέφει την ταινία.

Στην ταινία υπάρχει σκηνή που ο Λούκι Λουκ παίζει σκάκι στην όχθη του ποταμιού με την πιστή του φοράδα, τη Ντόλι. Θα παρατηρήσετε πώς για μια ακόμη φορά σε κινηματογραφική ταινία η σκακιέρα είναι τοποθετημένη με λάθος τρόπο (δείτε τα τετράγωνα της α στήλης). Ψιλά γράμματα θα μου πείτε για μία δευτερεύουσας σημασίας ταινία, όταν το ίδιο λάθος ακριβώς έχει διαπιστωθεί στην πιο υποβλητική σκηνή όλης της ιστορίας του κινηματογράφου όπου περιέχεται σκακιστικό παιχνίδι , στην περίφημη σκηνή της «Έβδομης Σφραγίδας» του Μπέργκμαν.

Μια περιοχή στο Χαϊνάν στη Νότια Θάλασσα της Κίνας, όπου βρίσκεται και η πόλη Τανζού. Μια μικρή νησιωτική έκταση όπου σε λιλιπούτειο είδωλο απεικονίζεται η πινακοθήκη της αχανούς σύγχρονης Κίνας. Δηλαδή τοποθεσίες που είναι σαν να έχουν βγει από αρχαίο παραμύθι και λίγες εκατοντάδες μέτρα παραπέρα τα τυφλά κτίρια-μεγαθήρια από γυαλί που στεγάζουν τις πολυεθνικές επιχειρήσεις.

Στο Τανζού από τις 9 έως τις 18 Ιουλίου διεξάγεται ισχυρότατο κλειστό διεθνές τουρνουά όπου αγωνίζονται 10 σκακιστές και με συνολικά έπαθλα 60.000 δολαρίων.  Τα σούπερ τουρνουά δυναμικότητας δεν αποτελούν σπάνιες εκδηλώσεις στις μέρες μας, δεν είναι γεγονότα που αφήνουν ίχνος στην ιστορία του παιχνιδιού όπως τα αντίστοιχα παλιότερα που γνωρίζουμε από την παράδοση και τη βιβλιογραφία. Υπάρχει όμως και μια ακόμη διαφορά. Οι καλύτεροι είναι πολύ πολύ νέοι. Βλέπει κανείς τις παρουσιάσεις και τα βίντεο των αγώνων και νομίζει ότι μεταφέρθηκε σε αίθουσα με μαθητές λυκείου ή σε φοιτητικό εργαστήρι.
Στο 8ο Τουρνουά του Τανζού τις ζωηρότερες αγωνιστικές εντυπώσεις συγκεντρώνει ο 18χρονος Κινέζος Βέι Γι (2738) που προηγείται με 5 βαθμούς σε 6 αγώνες (4 νίκες και 2 ισοπαλίες) έχοντας διαφορά 1.5 βαθμού από την ομάδα των σκακιστών που βρίσκεται στη δεύτερη θέση: Λε (Κίνα, 2726), Ιβαντσούκ (Ουκρανία, 2729), Ντιγκ Λίρεν (Κίνα, 2789). Στις επόμενες θέσεις της κατάταξης βρίσκουμε τους Βαγκ (Κίνα, 2698), Νάιντιτς (Αζερμπαϊτζάν, 21712), Γιου (Κίνα, 2753), Μαλαχόβ (Ρωσία, 2722), Πονομαριόβ (Ουκρανία, 2699), Λου (Κίνα, 2638).

Το επίσημο σάιτ είναι το chess.sport.org.cn αλλά η αγγλική σελίδα δεν λειτουργεί σωστά, προτιμήστε για ζωντανή μετάδοση παρτίδων την ειδική σελίδα του τουρνουά στο chess24 chess24.com/en/watch/live-tournaments/danzhou-supergm-2017

Από τον 3ο γύρο:

Όταν το 1967 η Σβετλάνα Αλιλούιεβα ζητούσε πολιτικό άσυλο στη Δύση δεν θα μπορούσε να προβλέψει ότι μερικά χρόνια μετά θα την κατήγγειλε – εκεί δεν είχε ζήσει «ούτε μια μέρα ελευθερίας» και αισθανόταν «υποχείριο της CIA». Δεν ήταν όμως μια οποιαδήποτε φυγάς, ήταν η κόρη του Στάλιν, το “σπουργιτάκι του” όπως την έλεγε ο Σοβιετικός ηγέτης.

Οι απλοί ανώνυμοι άνθρωποι που συνεχίζουν να φεύγουν από την Κούβα για να συναντήσουν το καπιταλιστικό όνειρο λίγες εκατοντάδες μίλια βορειότερα δεν έχουν τις ίδιες ανησυχίες. Το όνειρο συνήθως αποδεικνύεται κάλπικο, όπως κάλπικο είναι και το χρήμα που θυμάται η παλιά ελληνική ταινία. Οι περισσότεροι καταφέρνουν να διαχωριστούν τελείως από τα κατατόπια του κουβανέζικου καρτέλ στη Φλόριντα – δεν τους χρειάζεται άλλωστε και το ίδιο το καρτέλ ούτε κάποιος “σημαδεμένος” Αλ Πατσίνο. Προσπαθούν απλώς να χαθούν στις εκτάσεις της Αμερικής. Ελάχιστοι καταφέρνουν την καλύτερη ζωή, αλλά και ελάχιστοι  μετανιώνουν για την επιλογή.

Αυτές τις μέρες διεξάγονται στο Σεντ Λιούις οι τελικές φάσεις στα πρωταθλήματα εφήβων ΗΠΑ 2017, αγοριών και κοριτσιών. Ανάμεσα στις δέκα συμμετέχουσες στα κορίτσια βρίσκουμε και την 14χρονη Τάλια Θερβάντες που έφτασε με την οικογένειά της πριν δυο χρόνια από την Αβάνα στην Αμερική. Στην Κούβα δεν σε κρατάει πια κανείς αν θέλεις να φύγεις, όμως δεν είναι κάτι που γίνεται ανέξοδα ψυχικά και χωρίς να έχει προηγηθεί ένας Λεβιάθαν γραφειοκρατίας. Στην περίπτωση της Θερβάντες τα πράγματα αποδείχθηκαν λιγότερο σύνθετα γιατί η νεαρή σκακίστρια είχε συμμετοχές και διακρίσεις σε τουρνουά στο εξωτερικό και έτσι τόσο η ίδια όσο και οι συνοδοί γονείς της διέθεταν ήδη διαβατήρια και μερικές έγκυρες βίζες.

Στη χώρα του Καπαμπλάνκα όπου το σκάκι έχει πλούσια ιστορία αλλά και που προωθήθηκε συστηματικά μετά την ανατροπή του Μπατίστα το 1959, η Θερβάντες έμαθε σκάκι στα 7 της χρόνια, σε ένα σχολικό πρόγραμμα. Στη συνέχεια παρακολουθούσε μαθήματα στη σκακιστική σχολή του Βάλτερ Αρενσίμπια και με τη δουλειά της και το ταλέντο της από πολύ μικρή ηλικία σημείωσε σημαντικές διακρίσεις σε ισχυρούς διεθνείς νεανικούς αγώνες. Καμιά φορά, διηγείται, περπατούσε στη γειτονιά της στην Αβάνα και έβλεπε ηλικιωμένους ερασιτέχνες γείτονές της σκακιστές να παίζουν παρτίδες στον δρόμο. “Κάπνιζαν πολύ” λέει, τους κέρδιζε, αλλά γρήγορα σταμάτησε γιατί “δεν μπορούσαν να δεχτούν να χάνουν από ένα κοριτσάκι τοσοδά”.

Στα δυόμιση χρόνια που μένει με την οικογένειά της στο Μιζούρι η Τάλια Θερβάντες λέει ότι έμαθε αγγλικά γιατί προηγουμένως δεν γνώριζε λέξη και προπονείται συστηματικά στο σκάκι περίπου 8 ώρες την ημέρα. Δεν σκοπεύει να φύγει από το Μιζούρι μέχρι να τελειώσει τις γυμνασιακές της σπουδές.

Το αμερικανικό όνειρο είναι σκληρό, συνήθως αδυσώπητο. Οι αμερικάνοι ξέρουν να προπαγανδίζουν τις αμφίβολες και (κυρίως) απατηλές αξίες του κόσμου τους αλλά αυτό ας θεωρηθεί εδώ αδιάφορο, μόνο καλή σκακιστική σταδιοδρομία να ευχηθούμε από μια γωνιά που απέχει πολλές χιλιάδες χιλιόμετρα από το Σεντ Λιούις, στην έφηβη σκακίστρια κουβανικής καταγωγής.

Συνέντευξη της Θερβάντες εδώ
Η σελίδα των πρωταθλημάτων εφήβων-νεανίδων ΗΠΑ 2017 με ζωντανή μετάδοση παρτίδων και σχολιασμό εδώ

Στην προχτεσινή ανάρτηση καλωσορίσματος για την επαναλειτουργία στην τρίτη περίοδο του skakistiko έγραψα πως πληροφορίες για τα τουρνουά που προκηρύσσονται μπορείτε να δημοσιεύετε, όπως πάντα, στη σελίδα Τουρνουά στην Ελλάδα αλλά πως δεν έχω πρόθεση να δημιουργήσω και πάλι αυτοματοποιημένο καλεντάρι με τα τουρνουά που πρόκειται να ξεκινήσουν (όσους μήνες το έκανα απαιτούσε πολύ χρόνο και σχολαστικότητα). Οι πληροφορίες παρέχονται – και θα συνεχίσουν να παρέχονται – από σας στην ειδική σελίδα.

Ωστόσο ένας παλιός φίλος του skakistiko που τα σχόλιά του απολαμβάνετε κατά καιρούς στις αναρτήσεις, προθυμοποιήθηκε να  περικόψει ένα μέρος από το συγγραφικό του χάρισμα και να αναλάβει τη ρουτινιάρικη δουλειά με τις ημερολογιακές ενημερώσεις για τα τρέχοντα τουρνουά και για τα τουρνουά που πρόκειται να ξεκινήσουν, μαζί με τους σχετικούς συνδέσμους προς την ιστοσελίδα του διοργανωτή και προς την σελίδα του τουρνουά στα chess-results (αν υπάρχει).

Μπορείτε να βλέπετε τις καταχωρίσεις στην δεύτερη πλευρική στήλη, δεξιά. Είμαι σίγουρος ότι οι καταχωρίσεις θα έχουν στο εξής ακρίβεια ελβετικού ρολογιού! Η επιλογή είναι να μην περιλαμβάνουμε στην πλευρική στήλη διοργανώσεις που έχουν στενό τοπικό, ηλικιακό ή σωματειακό ενδιαφέρον, παρά μόνο τις κυριότερες.

Όπως πάντα, για κάθε διοργάνωση, ανεξαρτήτως εμβέλειας,  παρακαλώ να συνεχίσετε να ενημερώνετε τη σελίδα Τουρνουά στην Ελλάδα ή Ελληνικά Τουρνουά όπως έχει μετονομαστεί.

Πρόσθεσα και μια ενημερωμένη έκδοση των χεριών στα σχόλια.

Η Παλαιόχωρα Χανίων, παραθάλασσια κωμόπολη και λιμένας στο Λιβυκό πέλαγος. Το άρθρο της ελληνικής wikipedia για την Παλαιόχωρα εδώ

Την Τετάρτη 19 Ιουλίου, στις 5.30 το απόγευμα,  αρχίζει το 10ο Όπεν Διεθνές Τουρνουά της Παλαιόχωρας που διοργανώνεται από το Δήμο Καντάνου-Σελίνου και τη Σκακιστική Ακαδημία Χανίων και θα είναι ένα από τα ισχυρότερα που θα διεξαχθούν στη χώρα αυτή τη χρονιά.
Το τουρνουά θα είνα ελβετικό 9 γύρων, θα ολοκληρωθεί στις 26 Ιουλίου και τα συνολικά χρηματικά έπαθλα είναι 7.000 ευρώ (πρώτος νικητής: 1.800 ευρώ).
Ο κατάλογος των συμμετοχών που  ενημερώνεται συνεχώς στην ειδική σελίδα του τουρνουά στα chess-results περιλαμβάνει έως τώρα 212 σκακιστές και σκακίστριες από πολλές χώρες. Ανάμεσα στους κάτοχους διεθνών τίτλων μετράμε 19 γκρανμέτρ.
Είχα παίξει στο αντίστοιχο περσινό τουρνουά και οι εντυπώσεις μου από τη διοργάνωση και τη διαμονή στην μικρή πόλη ήταν πραγματικά οι καλύτερες. Φέτος, αν βρω χρόνο, θα προσπαθήσω να στείλω μερικές συνοπτικές ανταποκρίσεις και φωτογραφικό υλικό.
Η σελίδα του τουρνουά εδώ

(ανάρτηση αρχείου)

Πως είδε το τουρνουά της Αγίας Πετρούπολης του 1914 ο μεγάλος συνθέτης του 20ού αιώνα Σεργκέι Προκόφιεβ:

«Στις 8 πήγα στην τελετή έναρξης και βρέθηκα σε ένα μαγικό κόσμο. Τρεις πολυτελείς αίθουσες του Σκακιστικού Συλλόγου της Αγίας Πετρούπολης και άλλες τρεις νέες αίθουσες που παραχωρήθηκαν από την Εθνοσυνέλευση για τους αγώνες, γεμάτες από φίλους του σκακιού που ήρθαν να παρακολουθήσουν τα ινδάλματά τους. Όλοι φορούν φράκα.
Ο Λάσκερ, με κάπως πιο γκρίζα μαλλιά από το 1909, με το χαρακτηριστικό του πρόσωπο, κοντός και με εμφανή αυτοπεποίθηση στο βλέμμα του. Ο Τάρας – τυπικός ευθυτενής Γερμανός με μουστάκι τύπου αυτοκράτορα Γουλιέλμου και με αλαζονική έκφραση στο πρόσωπό του. Ο δικός μας Ρουμπινστάιν με τραχειά χαρακτηριστικά, νυσταλέο πρόσωπο μοιάζει σαν μπακάλης αλλά είναι σεμνός και πιο ταλαντούχος από τον Τάρας. Ασταθής αλλά επικίνδυνος για όλους. Ο Μπερνστάιν, ένας ευζωισμένος άνθρωπος με ωραίο πρόσωπο, ξυρισμένο κεφάλι και αδυσώπητα μάτια. Ο δικός μας Αλιέχιν, χαρισματικός σκακιστής, με το δικηγορικό του φράκο, με περισσότερη σιγουριά από άλλοτε στα μάτια του, παρόλα αυτά όμως λίγο συνεσταλμένος ανάμεσα στην ισχυρότατη παρέα που τον περιβάλλει. Ο Μάρσαλ, ο Αμερικάνος, τυπικός γιάνκης, φέρνει κάπως στον Σέρλοκ Χολμς, φημίζεται για το πάθος του όταν παίζει, αλλά είναι υπερβολικά λιγομίλητος όταν δεν αγωνίζεται. Ο Γιανόφσκι από το Παρίσι, λιποτάκτης στα νιάτα του, μετά από ειδική βασιλική διευθέτηση επέστρεψε στη Ρωσία για το τουρνουά, φοράει ένα εξαιρετικά κομψό γκρίζο φράκο, χρυσά στρογγυλά γυαλιά, διανύει την πέμπτη δεκαετία της ζωής του και υπήρξε γνωστός καρδιοκατακτητής. Ο χορτοφάγος Νίμτσοβιτς, έχει φήμη εριστικού τύπου και φυσιογνωμικά μοιάζει με Γερμανό φοιτητή. Ο αγαπημένος του κοινού Καπαμπλάνκα, νέος, όμορφος, χαμογελαστός και κοινωνικότατος κυκλοφορούσε στην αίθουσα συζητώντας και γελώντας με όλους. Τέλος, δύο ηλικιωμένοι άνδρες, οι οποίοι προδιαγράφονται για σκακιστικά θύματα των υπολοίπων παικτών, ο ευτραφής Γκούνσμπεργκ αλλά και ο Μπλάκμπερν, ο οποίος έχει μονίμως μία έκφραση πόνου, αλλά στα 72 του χρόνια διατηρεί την ικανότητα να παράγει όμορφους συνδυασμούς.»

Πηγή: σελίδες 640-641 από το «Sergey Prokofiev Diaries 1907-1914» (Λονδίνο, 2006).

Παρτίδα του, εναντίον του Προκόφιεβ, έχει συμπεριλάβει ο Ταρτακόβερ στο «My Best Games vol.2» (Παρίσι, 1935).

Ο Σεργκέι Προκόφιεβ (αυτός και ο Ντμίτρι Σοστακόβιτς είναι τα ορόσημα της ρώσικης μουσικής του 20ού αιώνα) πέθανε στις 5 Μαρτίου 1953, την ίδια ακριβώς ημέρα με το Στάλιν. Ζούσε στη Μόσχα, κοντά στην Κόκκινη Πλατεία, και η παράδοση λέει ότι για τρεις ημέρες, επειδή αμέτρητα πλήθη συνέρρεαν για να δουν το σκήνωμα του Στάλιν εμποδιζόταν η μεταφορά του άλλου νεκρού, του Προκόφιεβ, στο μέγαρο των Ρώσων Συνθετών. Επίσης λέγεται ότι στην κηδεία του υπήρχαν λουλούδια και στεφάνια μόνο από χαρτόνι και η επικήδειος μουσική από τον «Ρωμαίο και Ιουλιέτα» παίχτηκε από ένα μικρό παλιό γραμμόφωνο. Όλα τα πραγματικά λουλούδια είχαν κοπεί για την κηδεία του Ιώσηφ Στάλιν, και οι μουσικοί, είχαν όλοι επιστρατευτεί στις μπάντες που του απέδιδαν τιμές…

Πηγή του μεγαλύτερου μέρους του κειμένου και των φωτογραφιών: chesshistory.com