“Χαμένος στην ατυχία – και ο αριθμός”, πίνακας του Μάικ Ίγκαν.

(συντομευμένη διασκευή από άρθρο του Andy Soltis στο περιοδικό Chess Life 2/2011)

«Ήμουν άτυχος». Ήταν η δικαιολογία του Βλαντιμίρ Κράμνικ, μετά από μια ήττα, από τον Αλεξάντερ Μορόζεβιτς. «Είχα καλή θέση και έπαιξα μια αμφίβολη κίνηση. Δεν μπορούσα να πιστέψω στα μάτια μου! Η θέση μου ξαφνικά κατέρεε. Μια κίνηση μονάχα, σε ισορροπημένη θέση, μου κόστισε την παρτίδα».
Morozevich – Kramnik, Tal Memorial, 2008

Θέση μετά 21. Rd3. Τα σκακιστικά προγράμματα -και πολλοί άνθρωποι- δεν πρόκειται να συμφωνήσουν για το τι είναι «ισορροπημένη θέση». Όμως, υπάρχει ισορροπία υλικού και κανένα μαύρο κομμάτι δεν είναι ευπρόσβλητο. Ο μαύρος μπορεί να συνεχίσει σταθερά με κινήσεις όπως 21…Kb8 ή να πάρει κάποιο ρίσκο με 21…e4.
Ο Κράμνικ προτίμησε να προτείνει αλλαγή πύργων με την κίνηση 21…Be6.  Τα λευκά απάντησαν με 22. Ra3! απειλώντας 22. R:a7.
«Αμέσως κατάλαβα πως ο μαύρος δεν μπορεί να σωθεί. Καμία βαριάντα δεν δούλευε» γράφει ο Κράμνικ στο chesspro.ru. Ο βασιλιάς του Κράμνικ έγινε στόχος άμεσης επίθεσης μετά από 22…a6 23. c6! b:c6 24. c5 και ο πρώην παγκόσμιος πρωταθλητής εγκατέλειψε μετά από: 24…Qg5 25. R:a6 Kd7 26. Bc4 B:c4 27. Q:c4 Ne7 28. Kc2 Ke8 29. Nf3 Qf6 30. Rd6! R:d6 31. c:d6.
Συνήθως τοποθετούμε σε κινήσεις όπως την 21…Re6 ένα ερωτηματικό (?). Δεν φαίνεται τόσο τραγικό λάθος, όπως για παράδειγμα να κρεμάσει κανείς πύργο. Ωστόσο, η σωστή εκτίμηση είναι πως η κίνηση αξίζει δυο ερωτηματικά 21…Be6??, επειδή ήταν αρκετή για να ηττηθεί ένας από τους σπουδαιότερους παίκτες του κόσμου.
Το περιθώριο λάθους συνεχώς μειώνεται. Στα πολύ υψηλά επίπεδα, αρκούν -φαινομενικά- πολύ μικρά λάθη, για να χαθεί η παρτίδα.
*** Η παρτίδα εδώ

McDonnell – La Bourdonnais, (m/24), 1834

Θέση μετά από 11. Qe1. Τα λευκά διέπραξαν ήδη ένα λάθος που πρέπει να σημειωθεί με ερωτηματικό και έχουν σοβαρά προβλήματα μετά από 11…e3!. Όφειλαν, τώρα να δοκιμάσουν το 12. Bd3. Αντί για αυτό, τα λευκά έχασαν κομμάτι: 12. d:e3?? B:e2 13. B:e2 Ne4 και τώρα 14. Bb2 Qa5 15. Bd3 B:c3 16. B:c3 N:c3. Όμως, αυτό δεν ήταν αρκετό για να εγκαταλείψει ο λευκός, καθώς τα αμοιβαία λάθη διαδέχονταν το ένα το άλλο σ’ αυτό το ιστορικό ματς.
Τα μαύρα επέτρεψαν να δημιουργήσει ο λευκός επικίνδυνη επίθεση στην πτέρυγα του βασιλιά: 17. Qh4 f5 18. Rf3 Ne4 19. Rh3 g6? 20. Rf1 Qc5? 21. Qh5 Qd6? 22. g4!.
Χρειαζόταν ένα ακόμη λάθος για να κριθεί η παρτίδα μετά από 22…Rae8 23. Bc4+ Kh7 24. g5 Na5.

Ο λευκός με 25. Bf7 έμενε ζωντανός στο παιχνίδι. Όμως μετά από 25. g:h6? g6! 26. Qe2 N:c4  27. Q:c4 Nd2 τα λευκά παραδέχτηκαν την ήττα. Ανακεφαλαιώνοντας, 4 λάθη του λευκού, 3 λάθη του μαύρου.
*** Η παρτίδα εδώ
——————————

Όσο το επίπεδο των παρτίδων ανέβαινε, όπως είναι φυσικό, μειωνόταν ο αριθμός λαθών. Ο Φάιν έγραφε ότι τα τέσσερα λάθη μειώθηκαν σε τρία στις αρχές του 20ού αιώνα και σε δυο στα μέσα του ίδιου αιώνα -για να κριθούν παρτίδες κορυφαίων σκακιστών.

Ο μαγικός αριθμός πρέπει να ήταν το δύο και το 1966, όταν ο Μαξ Όιβε έγραφε στο British Chess Magazine «αρκούν δύο λάθη για να ηττηθεί κανείς. Για αυτό οι ισχυροί GM χάνουν σπάνια. Έχουν την ικανότητα να περιορίζουν το λάθος σε ένα μονάχα, και αυτό ανήκει στο όριο ασφάλειας» εξηγούσε ο Ολλανδός πρώην παγκόσμιος πρωταθλητής.

Ο Νταβίντ Μπρονστάιν, έγραφε στο κλασσικό βιβλίο Open Games, το 1970, πως πλησίαζε η εποχή που οι παρτίδες θα χάνονται χωρίς ο ηττημένος να διαπράττει λάθος! Ο αφορισμός μπορεί να περιέχει αλήθεια. Παίζοντας εναντίον καλού GM, είναι αρκετό να βγάλει κανείς παθητική θέση μετά το άνοιγμα για να χάσει εύκολα -ακόμα και λίγο χαμηλότερου επίπεδου παίκτης να είναι.

Για 5η συνεχή χρονιά ο Σκακιστικός Όμιλος ΣΑΧ Θεσσαλονίκης, σε συνεργασία με την Κοινωνική Συνεταιριστική Επιχείρηση «Αλλοστρόπος», διοργανώνουν το Διεθνές Σκακιστικό Τουρνουά «Βαρδάρης 2019».

Ο «Βαρδάρης» γίνεται παραδοσιακά μέσα στο τριήμερο της Καθαράς Δευτέρας, φέτος 7 με 11 Μαρτίου.

Είναι ένα από τα ελάχιστα διεθνή τουρνουά υψηλού επιπέδου στην Ελλάδα, που στηρίζεται στην αυτό-οργάνωση και δεν έχει καμία οικονομική στήριξη – εξάρτηση από Δήμους, Περιφέρειες ή λοιπούς χορηγούς.

Το Διεθνές τουρνουά του Βαρδάρη διαφημίστηκε στα δύο τελευταία τεύχη του κορυφαίου σκακιστικού περιοδικού «New In Chess», στα τεύχη 8/2018 και 1/2019.

Φέτος, εξασφαλίστηκε μεταξύ άλλων η συμμετοχή, του Ισπανού Francisco Vallejo Pons, ενός σκακιστή πολύ υψηλού επιπέδου με ELO στο 2700.

Επίσης η ομάδα του Σ.Ο. ΣΑΧ Θεσσαλονίκης θα αδελφοποιηθεί με τον σκακιστικό σύλλογο της Βουλγαρίας «ETAR» που έχει σαν έδρα το Velikο Tarnovo. Η τηλεόραση της ΕΡΤ3 και οι ραδιοφωνικοί σταθμοί 9.58 και 102fm θα είναι χορηγοί επικοινωνίας του τουρνουά, με τηλεοπτικά και ραδιοφωνικά σποτ αντίστοιχα.

Τέλος, αξίζει να πούμε ότι υπάρχουν ακόμα πολλές εκπλήξεις για όλους τους συμμετέχοντες, τόσο από παράλληλες εκδηλώσεις, όσο κι από διάφορα αγωνιστικά θέματα.

Το τουρνουά, που βρίσκεται φέτος στη λίστα των Διεθνών Τουρνουά της Ελληνικής Σκακιστικής Ομοσπονδίας, θα διεξαχθεί σε 4 group δυναμικότητας. Το 4ο Group θα είναι για παιδιά κάτω των 8 ετών. Το 3ο group θα είναι για σκακιστές κάτω του 1200 ELO και το 2ο group θα είναι για σκακιστές από 1200 έως 1800. Το 1ο Group τέλος θα είναι για σκακιστές με ELO μεγαλύτερο του 1800.
Περισσότερες πληροφορίες μπορείτε να βρείτε στην ιστοσελίδα www.vardaris.com

Πριν μερικά χρόνια στο σάιτ δημοσίευσα σε ανάρτηση μια αναφορά στον Γκένρικ Τσιπουκαϊτις, έναν μυθικό σκακιστή στη Σοβιετική Ένωση που δεν πήρε ποτέ κανέναν διεθνή τίτλο στο κλασικό σκάκι αλλά ήταν άφταστος στο πολύ γρήγορο σκάκι, το μπλιτς. Αγωνιζόταν στα ίσα με τον Ταλ, τον Πετροσιάν, τον Σπάσκι, τον Κορτσνόι, κέρδισε μερικά πανίσχυρα πρωταθλήματα Μόσχας μπλιτς. Ο Χενάντι Σοσόνκο έχει ονομάσει ένα από τα ιστορικά του βιβλία αναμνήσεων  “The Smart Chip from St. Petersburg” (Chip ήταν το παρατσούκλι του Τσιπουκαϊτις). Στη φωτογραφία από το 1955, στο πρωτάθλημα στρατού της ΕΣΣΔ ο Τσιπουκαϊτις είναι τρίτος από δεξιά στη σειρά των καθήμενων. Το chess.com δημοσιεύει αυτές τις μέρες ένα πολύ ωραίο αφιέρωμα στον σκακιστή από την Αγία Πετρούπολη σε δυο συνέχειες που μπορείτε να το βρείτε εδώ

Ο πρόεδρος της Διεθνούς Ομοσπονδίας Σκακιού, ο Ρώσος Αρκάντι Ντβόρκοβιτς, παίζει με την 6 φορές πρωταθλήτρια Γαλλίας ΙΜ Σοφί Μιλιέ στην έναρξη των εκδηλώσεων που γίνονται στο Παρίσι στο πλαίσιο της καμπάνιας με το αίτημα να περιληφθεί το σκάκι ως άθλημα στο πρόγραμμα των Ολυμπιακών Αγώνων του 2024.

Άμστερνταμ καλοκαίρι του 1970. Ο πρώην παγκόσμιος πρωταθλητής Βασίλι Σμίσλοβ αναλύει την παρτίδα που έπαιξε στον 2ο γύρο του τουρνουά της IBM με τον Άγγλο  Ρομπ Χάρτοχ. Μερικοί παρακολουθούν πίνοντας μπύρα και ο δημοσιογράφος Μπέρναρντ Κάφερτι έχει βγάλει τα τετράδιά του και κρατά σημειώσεις που θα χρησιμοποιήσει στη στήλη της εφημερίδας του ως εμβόλιμα σχόλια στις κινήσεις της παρτίδας.

Ο Βέρνερ Μπέργκενγκριν το 1948 σε ξενοδοχείο της Ρώμης, με τη σύζυγό του.

Είναι ολότελα άγνωστος στην Ελλάδα ο Β. Μπέργκενγκριν (1892-1964). Ίσως μονάχα το όνομά του αχνοφαίνεται σε βαθείς γνώστες της γερμανικής λογοτεχνίας του 20ού αιώνα. Οι πρώτες του λογοτεχνικές δημοσιεύσεις είχαν θεολογικό και μεταφυσικό πυρήνα αλλά ο Μπέργκενγκριν ακολούθησε αντίστροφη πορεία από τη συνήθη άλλων πεζογράφων, από την πρώτη ωριμότητά του και ύστερα η γραφή του εξελίχθηκε σε κοινωνική και πολιτική. Για παράδειγμα στην νουβέλα που τον καταξίωσε ευρύτερα Der Großtyrann und das Gericht αναπτύσσει μια σπουδή στην τυραννία, την τοποθετεί την εποχή της Αναγέννησης, ωστόσο είναι σαφής η προβολή για την Γερμανία του Χίτλερ. Όλα αυτά έγιναν κάπως γνωστά και το 1937 το ως τότε έργο του αποκηρύχτηκε επίσημα ως “ανάξιο να αποτελεί μέρος του γερμανικού πολιτισμού”.  Ο Μπέργκενγκριν ήταν αστός συντηρητικός και πιστός καθολικός, αλλά είχε την ελευθερία του πνεύματος να θεωρεί τραγική εξέλιξη τους ναζί στην εξουσία και η αντίθεσή του επίσης, θα μπορούσε να έχει να κάνει και με το γεγονός πως η πολυαγαπημένη του σύζυγος Σαρλότ Χάνσελ ήταν εβραϊκής καταγωγής. Μετά τον ΒΠΠ έμεινε στην Ελβετία, τη Ρώμη και μόνο στο τέλος επέστρεψε στην πατρίδα του και εγκαταστάθηκε στο Μπάντεν Μπάντεν.

*** Εδώ ένα διήγημα με σκακιστική πλοκή που μετάφρασε από τα γερμανικά ο φίλος Τάκης Δρεπανιώτης και πρωτοδημοσιεύτηκε στο φόρουμ lexilogia

Εκείνο το βράδυ ο Αμπντάλα ελ Ζαγκάλ καθόταν μπροστά στη σκακιέρα. Βρισκόταν σε εκείνο το απόμερο κάστρο στους βράχους πάνω από τη Μάλαγα, εκεί όπου τον κρατούσε αιχμάλωτο εδώ και εφτά μήνες ο αδελφός του, ο βασιλιάς. Αντίπαλός του ήταν ένας χριστιανός σκλάβος, που του τον είχαν στείλει για παρέα συστήνοντάς τον για γερό σκακιστή. Εκτός από αυτόν, το περιβάλλον του το αποτελούσαν άντρες πιστοί στον βασιλιά, που υπηρετούσαν τον Αμπντάλα με σεβασμό αλλά δεν τον άφηναν ούτε στιγμή μονάχο. Πολλοί από αυτούς γυρόφερναν ακόμη κι εκείνη την ώρα μέσα στην αίθουσα· κάποιοι, που γνώριζαν σκάκι, παρακολουθώντας με ενδιαφέρον το παιχνίδι και άλλοι περιμένοντας να τελειώσει για να μπορέσουν να αποσυρθούν στη νυχτερινή τους ανάπαυση.

Ο Αμπντάλα είχε παίξει την κίνησή του και είχε μόλις αφήσει το κομμάτι που είχε κινήσει καθώς ήθελε να στερήσει από τον εαυτό του τη δυνατότητα να ανακαλέσει την πολυμελετημένη απόφασή του. Αμέσως σηκώθηκε όρθιος, όπως συνήθιζε να κάνει μετά από κάθε κίνηση και άρχισε να βηματίζει αργά πέρα δώθε στη μεγάλη αίθουσα, με το βλέμμα καρφωμένο στη μεγάλη σκακιέρα που σχημάτιζαν τα άσπρα και μαύρα μαρμάρινα πλακάκια του δαπέδου.

Διασχίζοντας τη μικρή απόσταση είχε περάσει κιόλας τέσσερις φορές μπροστά από τον Χουζάμ, που καθόταν στον καναπέ κοντά στο τοξωτό παράθυρο, όπου έφτανε αχνά το φως του φαναριού που κρεμόταν πάνω από το χαμηλό τραπέζι με τη σκακιέρα, στο μέσο του δωματίου. Ο Χουζάμ ήταν ένας αυλικός με λευκή γενειάδα, στον οποίο ο βασιλιάς Μουλάι είχε εμπιστευτεί τη διοίκηση του κάστρου και τη φύλαξη του Αμπντάλα.

Την πέμπτη φορά φάνηκε σαν ο Αμπντάλα να σκέφτηκε να κοντοσταθεί, σταμάτησε όμως στην έκτη.

«Πέμψε στον αδελφό μου και υπόβαλέ του την παράκλησή μου», είπε. «Ο αδελφός μου να μου επιτρέψει να μπορώ να προσκαλέσω τον έναν ή τον άλλον σκακιστή, όπως μου το επέτρεπε στο παρελθόν. Η ζωή μου ορίστηκε να είναι τόσο περιορισμένη που το παιχνίδι αυτό να είναι αρκετό να την γεμίζει. Γι’ αυτό να είναι μεγαλόθυμος τουλάχιστον στα σχετικά με το παιχνίδι αυτό. Έπαιξα πια πολλές φορές με τον Χριστιανό και αν θα μπορούσα να συγκρίνω τις επιθέσεις και τις συνήθειες άλλων παικτών με τις δικές του, θα είχε μεγάλη αξία για εμένα. Όπως γνωρίζεις έχω διάφορες ιδέες σχετικά με το σκάκι.»

Ο Χουζάμ αποκρίθηκε: «Είναι αλήθεια πως ο βασιλιάς, ο αδελφός σου, είχε επιτρέψει παλιά να δέχεσαι και άλλους σκακιστές. Τώρα όμως αποφάσισε ότι αρκεί αυτός ο σκλάβος.»

Ο Αμπντάλα άρχισε πάλι να περπατάει. Ο Χουζάμ δεν μπορούσε να δει το πρόσωπό του.

«Έπαιξα», είπε ο σκλάβος.

Ο Αμπντάλα κάθισε στη σκακιέρα να εξετάσει τη θέση.

Η απάντηση του Χουζάμ είχε επιδεινώσει τη θέση του Αμπντάλα –και δεν αναφερόμαστε τώρα στο σκάκι.

Η βούληση του βασιλιά ήταν να μη μαθαίνει ο αδελφός του όσα συνέβαιναν στον κόσμο και να μην έχει επαφές με τους προύχοντες και τους πολεμιστές που ο βασιλιάς υποπτευόταν πως κλίνουν προς την πλευρά του Αμπντάλα. Ακόμη και όταν του είχε επιτρέψει την επίσκεψη διακεκριμένων σκακιστών, είχε βάλει όρο να μην λέει κανείς τίποτε που να μην έχει σχέση με το παιχνίδι. Οι φρουροί είχαν αυστηρές εντολές να επιβλέπουν την τήρηση του όρου αυτού.

[Διαβάστε τη συνέχεια…]

Ο Γκας Μπρακμέλερ από τη Λουισβίλ του Κεντάκι κατασκεύασε ένα τεράστιο σκακιστικό σετ (σκακιέρα και κομμάτια) που τοποθετήθηκε στη βιτρίνα ενός πρακτορείου της εταιρείας Eastern Air Lines – η αγγλική λέξη για τις αερογραμμές στις μέρες μας συγκολλήθηκε και δεν διαβάζεται ως μεγαλοπρεπής. Δεν είναι καθαρό αν οι αντίπαλοι είναι άνθρωποι ή στυλάτες πλαστικές κούκλες. “All we can see is the moves” ήταν το συστατικό σλόγκαν του Μπρακμέλερ.

Ένα “παιδί-θαύμα” της εποχής που δεν ακούστηκε στη συνέχεια ήταν ο 9χρονος Λουκ Τεριέν από το Κεμπέκ. Σε αγώνα επίδειξης εναντίον του 75χρονου Λεοπόλντ Κριστίν, προέδρου της Καναδικής Σκακιστικής Ομοσπονδίας κατά το διάστημα 1947-48.

Ο μετρ Ε.Κ. Γκρινμπάκ από την Ιντιανάπολη κερδίζει τον τίτλο του ικανότερου δυικού σκακιστή-πατέρα καθώς σε σκακιστικό φεστιβάλ ταϊζει και κοιμίζει το μωρό του χωρίς να αφήνει ούτε στιγμή, στην άλλη πλευρά, τη σκακιέρα.

Σκάκι δρόμου στο Καράκας, πρωτεύουσα της Βενεζουέλας, φωτ. Alamy. H αντιπολίτευση που ελέγχεται από τον τον αυτοανακηρυχθέντα πρόεδρο Χουάν Γκουαϊδό οργανώνει μεγάλες συγκεντρώσεις και σήμερα Σάββατο 2 Φεβ. για να διατηρήσει την πίεση. Ο Μαδούρο θα πραγματοποιήσει κι αυτός σήμερα συγκέντρωση για να τιμήσει την 20ή επέτειο της πρώτης ορκωμοσίας ως προέδρου, το 1999, του εκλιπόντος Ούγκο Τσάβες. Η Βενεζουέλα πλήττεται από υπερπληθωρισμό, ελλείψεις στην παραγωγή και μαζική μετανάστευση των πολιτών σε γειτονικές λατινοαμερικανικές χώρες — μια κατάσταση που είναι πιθανό να επιδεινωθεί βραχυπρόθεσμα από τις νέες κυρώσεις. Ο Γκουαϊδό αυτοανακηρύχθηκε προσωρινός πρόεδρος στις 23 Ιανουαρίου, σε μια άμεση πρόκληση εναντίον της εξουσίας του Μαδούρο, και γρήγορα κέρδισε την υποστήριξη χωρών στην περιοχή και του Τραμπ, όμως εξακολουθεί να μην ελέγχει κρατικούς θεσμούς ούτε οποιαδήποτε κυβερνητική λειτουργία. περισσότερα

Ο πρώην παγκόσμιος πρωταθλητής Βλαντίμιρ Κράμνικ (43 ετών, Ρωσία) ανακοίνωσε στη λήξη του τουρνουά Tata Steel στην Ολλανδία το τέλος της καριέρας του στο επαγγελματικό σκάκι. Ο Κράμνικ ήταν παγκόσμιος πρωταθλητής στο διάστημα 2000-2007. Είχε κερδίσει (χωρίς ήττα!) τον Γκάρι Κασπάροβ 8.5-6.5 το 2000. Οι επιτυχίες του στη διεθνή σκακιέρα πολύ μεγάλες, με δεκάδες πρωτιές σε επαγγελματικά τουρνουά κορυφής.

“Είχα αποφασίσει να σταματήσω το επαγγελματικό σκάκι εδώ και μερικούς μήνες και ήρθε η ώρα, εδώ στο Tata Steel να το ανακοινώσω δημόσια”.

“Η ζωή μου σαν σκακιστής υπήρξε μια υπέροχη πορεία και είμαι ευγνώμων για όσα μου προσέφερε. Μερικές φορές ήταν δύσκολη, μερικές φορές πιο ονειρική από όσα μπορούσα να φανταστώ και σε κάθε περίπτωση ήταν για μένα μια ανεκτίμητη ανθρώπινη εμπειρία. Προσπαθούσα πάντα να πετύχω το καλύτερο”.
Περισσότερα από την ανακοίνωση στο σάιτ του Tata Steel εδώ

* Ο Κράμνικ είναι κατά τη γνώμη μου (του συντάκτη του skakistiko) ένας από τους πλέον σημαντικούς σκακιστές της ιστορίας. Η δική του κατανόηση των μυστικών του παιχνιδιού υπερβαίνει κάθε σύγχρονό του κορυφαίο σκακιστή, συμπεριλαμβανομένου και του νυν παγκόσμιου πρωταθλητή Κάρλσεν. Το σφιχτό του δημιουργικό του (κυρίως στρατηγικό) στυλ υπήρξε για πολλά χρόνια τόσο αποτελεσματικό και διδακτικό που αποτέλεσε σε ζωντανό χρόνο ένα μυθικό στοιχείο του σύγχρονου παιχνιδιού. Η σκακιστική του δουλειά επίσης παροιμιώδης σε προσήλωση και χρόνο αφιέρωσης.

Τα τελευταία χρόνια, καθώς το πέρασμα της ηλικίας στο αγωνιστικό σκάκι είναι μια αμείλικτη διαδικασία, τα αποτελέσματά του είχαν αστάθεια και από ένα σημείο και πέρα φανερά πτωτική πορεία.  Ο ίδιος στην ανακοίνωσή του λέει πως ήρθε η ώρα να ασχοληθεί και με άλλα πράγματα στη ζωή ενώ θα βρίσκεται στο σκάκι για ανεπίσημους αγώνες επίδειξης και γρήγορου χρόνου.

Σκακίστριες που συμμετέχουν στους αγώνες σε εκδρομή στο βράχο.

Σε εξέλιξη βρίσκεται το παραδοσιακό διεθνές όπεν του Γιβραλτάρ. Πρόκειται για ένα φεστιβάλ με αγώνες που διεξάγονται ταυτόχρονα σε πολλούς ομίλους δυναμικότητας και έχει αποκτήσει δίκαια μια σπουδαία φήμη ενώ προσελκύει πλήθος κορυφαίων επαγγελματιών.

Στο Masters Group ανάμεσα στους συμμετέχοντες βρίσκουμε τους: Βασιέ-Λαγκράβ, Αρονιάν, Σο, Γιου Γιανγκί, Νακαμούρα, Ναβάρα, Νάιντιτς, Ιβαντσούκ, Αρτεμίεβ, Άνταμς.

Στο Masters Group αγωνίζεται και η Σταυρούλα Τσολακίδου που έχει έως τώρα με ισχυρούς αντιπάλους μια καλή πορεία με 4/7 και κέρδος έλο. Επίσης, στον ίδιο όμιλο ο Κώστας Νικολαΐδης( 2.5/7) και Σωτήρης Λογοθέτης (2/7). Το Masters είναι διάρκειας 10 γύρων.

Ζωντανές μεταδόσεις, κληρώσεις, αποτελέσματα, βαθμολογίες και φωτογραφίες στο επίσημο σάιτ gibchess.com και στοιχεία για τη συμμετοχή της Τσολακίδου έχουν δημοσιευτεί έως τώρα από τον Μέτοικο στα σχόλια της καρτέλας “Εξωτερικό”.