Σκάκι στην ταινία «La Vérité» (H αλήθεια) του περίφημου Γάλλου σκηνοθέτη Ζορζ Ανρί Κλουζό, που πραγματεύεται ένα έγκλημα πάθους. Δικηγόρος στο επάγγελμα, στα πενήντα του χρόνια έκλεισε το γραφείο του και έγινε σκηνοθέτης, Κοινό γνώρισμα στις περισσότερες ταινίες του, οι δίκες.
Θα διακρίνετε, φυσικά, στη φωτογραφία την Μπριζίτ Μπαρντό.
Η ταινία βγήκε στις αίθουσες το 1960. Η καλύτερη ταινία της Μπεμπέ, όπως θα υποστήριζε αργότερα η ίδια. Ωστόσο, η πίεση από μια παγκόσμια δημοσιότητα που δεν μπορούσε να διαχειριστεί, η δυσκολία της να ασχοληθεί με το παιδί της, την ωθούν στα όριά της και πραγματοποιεί απόπειρα τη μέρα των γενεθλίων της, στις 28 Σεπτεμβρίου της ίδιας χρονιάς, πέφτοντας για πολλές μέρες σε κώμα.

Το κορίτσι που κατάφερε να φέρει ξανά στο προσκήνιο το ελληνικό σκάκι πρωταγωνίστησε σε ένα εντυπωσιακό σκηνικό που στήθηκε προχθές στο Ενετικό Λιμάνι των Χανίων. Στο Γιαλί Τζαμισί, με φόντο τον παλιό Φάρο, έπαιξε σκάκι με 33 αντιπάλους από την Κρήτη επί σχεδόν πέντε ώρες.
Η 18χρονη Σταυρούλα Τσολακίδου από την Καβάλα, τρεις φορές παγκόσμια πρωταθλήτρια, θεωρείται η σπουδαιότερη σκακίστρια που έχει βγάλει η χώρα μας, ενώ είναι ενδεικτικό ότι έχει κατακτήσει όλους τους τίτλους της αγωνιζόμενη σε κατηγορίες μεγαλύτερες από την ηλικία της.
Το εντυπωσιακό σιμουλτανέ διοργανώθηκε από τη δραστήρια Σκακιστική Ακαδημία Χανίων – Σαμαριά και τον Δήμο Χανίων στο πλαίσιο του Διεθνούς Τουρνουά Σκακιού Παλαιόχωρας που ξεκίνησε χθες με τη συμμετοχή 230 σκακιστών από 40 χώρες.

Ομορφη εμπειρία
«Ηταν η πρώτη φορά που έπαιξα σιμουλτανέ στα Χανιά και το επίπεδο των παιδιών ήταν πολύ υψηλό. Ηταν μια όμορφη εμπειρία. Θέλω όποτε μπορώ να κάνω κάτι καλό για να προβάλω το σκάκι», λέει η Σταυρούλα Τσολακίδου στα «ΝΕΑ» και συμπληρώνει πως τα ατομικά της σχέδια περιλαμβάνουν το Παγκόσμιο Τουρνουά Σκάκι για ηλικίες κάτω των 20 τον Σεπτέμβριο και την προετοιμασία με την εθνική ομάδα σκάκι για την Ολυμπιάδα. Αξίζει να αναφερθεί ότι η Σταυρούλα έχει τον τίτλο της Woman Grand Master από το 2016, φέτος κατέκτησε επίσης τον τίτλο διεθνούς μετρ σε επίπεδο ανδρών ενώ τον Ιούνιο αποφοίτησε από το λύκειο με βαθμολογία 19,4.

«Στον αγώνα σημειώθηκε μία ισοπαλία ενώ ένας παίκτης, ο Παναγιώτης Τσαγκαράκης, σημείωσε και νίκη. Ομως τελικός νικητής ήταν το άθλημα γιατί το καταευχαριστήθηκαν όλοι», λέει στα «ΝΕΑ» ο Γιάννης Σπυριδάκης, πρόεδρος της Σκακιστικής Ακαδημίας Χανίων – Σαμαριά. «Η Σταυρούλα Τσολακίδου είναι ένα εξαιρετικό παιδί, ένας απίστευτος χαρακτήρας, προσιτή, προσγειωμένη, με ένα μόνιμο χαμόγελο που σε φέρνει πολύ κοντά της. Το επίπεδο του νομού μας είναι τόσο υψηλό που η ήττα την ευχαρίστησε. Αλλωστε όταν παίζεις με 33 παίκτες ταυτόχρονα, είναι δικαιολογημένη», συμπληρώνει.
Η Σταυρούλα Τσολακίδου τιμήθηκε με το Χρυσό Μετάλλιο της Πόλης των Χανίων και από χθες συμμετέχει στο Διεθνές Τουρνουά Παλαιόχωρας.
«Εκτός των άλλων, τέτοιες εκδηλώσεις στις τουριστικές περιοχές μπορούν να συμβάλουν σημαντικά και στον αθλητικό τουρισμό. Αυτό είναι κάτι που εμείς το προωθούμε ως σύλλογος τόσο με το Τουρνουά της Παλαιόχωρας που θα φέρει 800 άτομα για οκτώ ημέρες σε μια μικρή επαρχιακή πόλη των Χανίων όσο και με άλλες κινήσεις, όπως την φιλοξενία του πανελληνίου πρωταθλήματος», λέει ο Σπυριδάκης.

Μεγάλη επιτυχία

Το Τουρνουά της Παλαιόχωρας διοργανώνεται φέτος για 11η χρονιά με τεράστια επιτυχία. Είναι ένα από τα δύο σπουδαιότερα τουρνουά σκάκι στην Ελλάδα και πληροί τις προϋποθέσεις που θέτει η Διεθνής Σκακιστική Ομοσπονδία για να χαρακτηριστεί διεθνές. «Για να θεωρείται ένα τουρνουά διεθνές πρέπει να έχει τουλάχιστον 8 παίκτες γκραν μετρ – στην Παλαιόχωρα έχουμε 20 – πρέπει να έχει συμμετοχές από οκτώ χώρες και πάνω και εμείς έχουμε 40 χώρες. Εχουμε 230 συμμετοχές, θα διαρκέσει οκτώ ημέρες και οι αντίπαλοι είναι πολύ υψηλού επιπέδου», σημειώνει ο Σπυριδάκης.
Τα Χανιά θα βρεθούν στο επίκεντρο της παγκόσμιας σκακιστικής κοινότητας για λίγες ημέρες και όπως φαίνεται αυτό δεν συμβαίνει τυχαία. «Η Σκακιστική Ακαδημία Χανίων – Σαμαριά κερδίζει κάθε χρόνο στα νεανικά και σχολικά πρωταθλήματα το περίπου 30-50% των μεταλλίων. Τα υπόλοιπα μετάλλια μοιράζονται στους υπόλοιπους 290 συλλόγους της Ελλάδας. Επίσης, είχαμε τη δυνατότητα και συμμετέχουμε με δύο ομάδες από το φυτώριό μας στην εθνική ομάδα ενώ είμαστε τρεις συνεχόμενες φορές πρωταθλητές Ελλάδας στα ομαδικά νεανικά πρωταθλήματα. Εχουμε την τύχη να έχουμε έναν από τους κορυφαίους προπονητές σκακιού, τον Κώστα Τσαρουχά, ο οποίος είναι ο άνθρωπος που μεταμόρφωσε το σκάκι στα Χανιά και εκείνος που βρισκόταν πίσω από τις επιτυχίες μεγάλων σκακιστών πριν 20 χρόνια, όπως του Κύδωνα και της Κουβάτσου η οποία είχε βγει επίσης παγκόσμια πρωταθλήτρια», εξηγεί.

«Το σκάκι είναι ένα ευγενές άθλημα που απαιτεί σκέψη, οξύνει τον νου και εισφέρει στην σφυρηλάτηση του χαρακτήρα αλλά παράλληλα είναι και ένα άθλημα που δίνει μεγάλες διακρίσεις. Η Σταυρούλα είναι ένα καλό παράδειγμα, μας έχει κάνει γνωστούς παγκοσμίως μέσα από ένα άθλημα στο οποίο η Ελλάδα δεν έχει μεγάλη παράδοση. Χρειάζεται ταλέντο. Χρειάζεται πολλή αγάπη, είναι απαιτητικό άθλημα, αφού ένας εξάχρονος αθλητής μπορεί να κάτσει τρεις και τέσσερις ώρες να σκεφτεί τι πρέπει να κάνει για να κερδίσει τον αντίπαλό του. Φέτος είχαμε 11 μαθητές μας που έδωσαν Πανελλαδικές Εξετάσεις. Και οι 11 εισήχθησαν σε Πανεπιστήμια ενώ οι δύο μπήκαν σε Ιατρική Σχολή. Αυτό θεωρώ ότι δεν είναι τυχαίο».

Αναδημοσίευση από την εφημερίδα ΤΑ ΝΕΑ.

Ξεκίνησε σήμερα στο Ντόρτμουντ το Sparkassen Chess-Meeting 2018, το πολύ ισχυρό τουρνουά που διεξάγεται κάθε Ιούλιο από το 1984 στην πόλη της Βεστφαλίας.

Στο κλειστό τουρνουά 8 σκακιστών συμμετέχει ο πρώην παγκόσμιος πρωταθλητής Βλαντίμιρ Κράμνικ (που έχει κερδίσει το Ντόρτμουντ 10 φορές!), ο Ανίς Χίρι καθώς και οι Νεπομνιάτσι, Ντούντα, Βόζταζεκ, Νισιπεάνου, Κοβάλεβ, Μέιερ.

Οι αγώνες θα διαρκέσουν ως τις 22 Ιουλίου (ελεύθερες μέρες 16 & 19/7) με ώρα έναρξης 16:15 ώρα Ελλάδας εκτός του 7ου (τελευταίου) γύρου που αρχίζει στις 14:15.

Το επίσημο σάιτ με όλες τις πληροφορίες και ζωντανή μετάδοση παρτίδων με σχολιασμό: www.sparkassen-chess-meeting.de

Μια σκακιέρα στις «Άγριες Φράουλες» του Ίνγκμαρ Μπέργκμαν.

H ταινία ξεκινά μ’ έναν φοβερό εφιάλτη, όπου ο γηραιός καθηγητής Ιατρικής ο οποίος πρόκειται να τιμηθεί από την Ακαδημία για την προσφορά του στην επιστήμη βλέπει, σ’ ένα φέρετρο που πέφτει από μια νεκροφόρα και ανοίγει μπροστά του, τον εαυτό του νεκρό ενώ ένα ρολόι, χωρίς δείκτες, «δείχνει» την ώρα του Θανάτου. Ο ηλικιωμένος άνδρας (έξοχα ερμηνευμένος από τον μεγάλο σκηνοθέτη της εποχής του βωβού Βίκτορ Σγιόστρομ), ο οποίος στο βωμό της επιτυχίας και της καταξίωσης, θυσίασε την χαρά της ζωής και τους χυμούς του έρωτα, στεγνώνοντας την ψυχή του, κάνει το τελευταίο του ταξίδι, ταυτόχρονα ξαναζεί τη ζωή του και συμφιλιώνεται με το φόβο του θανάτου. Ένα γλυκόπικρο οδοιπορικό στις αναμνήσεις και τα όνειρα της ανθρώπινης ύπαρξης.

Μαζί του και η νύφη του, που αρχικά τον αντιμετωπίζει εχθρικά γιατί της θυμίζει τον άντρα της τον οποίο έχει αποφασίσει να εγκαταλείψει. Στο δρόμο θα συναντήσουν κι άλλα πρόσωπα, αφορμή για ένα στοχασμό πάνω στις ανθρώπινες σχέσεις, το φλερτ, τη ζηλοτυπία, την πίκρα, αλλά και τις μικρές χαρές της ζωής.

Ένα ταξίδι που φέρνει τον Μποργκ αντιμέτωπο με το παρόν αλλά και το παρελθόν, άλλοτε μέσα από τις πραγματικές συναντήσεις (το μεσήλικο ζευγάρι που καβγαδίζει), άλλοτε από τις φανταστικές, σε φλας μπακ, συναντήσεις του με την οικογένειά του, το κορίτσι με το οποίο ήταν ερωτευμένος στα νεανικά του χρόνια, κι όπου, σε μία «συνάντησή» τους στο δάσος τού προσφέρει άγριες φράουλες, (σκηνές στις οποίες, ενώ βλέπουμε τους άλλους σε νεανική ηλικία, ο Μποργκ παραμένει πάντα ηλικιωμένος, χωρίς να τον βλέπουν οι άλλοι, στοιχείο που θα το εκμεταλλευτούν στη συνέχεια διάφοροι σκηνοθέτες), κι άλλοτε μέσα από τους εφιάλτες του, ιδιαίτερα εκείνον στην αρχή της ταινίας, με τον Μποργκ να περπατά σε μία έρημη πόλη και να βλέπει μία νεκροφόρα να κατρακυλά στο δρόμο και ν’ αναποδογυρίζεται το φέρετρο όπου μέσα είναι ο ίδιος – σύμβολο για το θάνατο που έχει αρχίσει να απασχολεί τον Μποργκ.

Ταινία γεμάτη θαυμάσιες σκηνές, δοσμένες με φαντασία και πρωτοτυπία από έναν από τους πιο σημαντικούς σκηνοθέτες του παγκόσμιου κινηματογράφου. Πηγή

Αρχίζει την Τρίτη 10 Ιουλίου στο Ρίο της Αχαϊας η τελική φάση του πρωταθλήματος Α’ Εθνικής 2018 με συμμετοχή 34 συλλόγων από όλη τη χώρα, με δεκαμελείς συνθέσεις σε κάθε αγώνα. Θα διεξαχθούν συνολικά 7 γύροι με το ελβετικό σύστημα. Σύμφωνα με την αρχική δήλωση των συνθέσεων ισχυρότεροι σύλλογοι είναι κατά σειρά ο Φυσιολάτρης Νίκαιας, ο ΣΟ Καβάλας και η ΕΣ Θεσσαλονίκης. Ωστόσο πιο καθαρή πρακτικά εικόνα για τις συνθέσεις θα αποκτηθεί με τις δηλώσεις των παικτών για τους αγώνες του 1ου γύρου.

Ο ορισμός των συναντήσεων για τον 1ο γύρο (ώρα έναρξης 16:30):
1. ΕΟΑΟ ‘ΦΥΣΙΟΛΑΤΡΗΣ’ ΝΙΚΑΙΑΣ ΣΑ ΣΥΚΕΩΝ ΝΕΑΠΟΛΗΣ
2. ΣΑ ΜΟΥΔΑΝΙΩΝ ΣΟ ΚΑΒΑΛΑΣ
3. ΕΣ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ ΣΑ ΚΟΡΙΝΘΙΑΣ ‘ΑΡΓΟΝΑΥΤΗΣ’
4. ΜΓΣ ΕΘΝΙΚΟΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥΠΟΛΗΣ ΣΑ ΧΑΝΙΩΝ
5. ΣΟ ΗΡΑΚΛΕΙΟΥ ΑΣ ΠΑΠΑΓΟΥ
6. ΦΟΝ ΗΡΑΚΛΕΙΟΥ – ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ ΠΑΝΙΩΝΙΟΣ ΓΣ
7. ΟΦΗ ΣΟ ΑΙΓΑΛΕΩ
8. ΑΟ ‘ΚΑΪΣΣΑ’ ΧΑΝΙΩΝ ΣΟ ‘ΘΩΜΑΣ ΓΕΩΡΓΙΟΥ’
9. ΣΕ ΗΡΑΚΛΕΙΟΥ ΑΤΤΙΚΗΣ ΕΥΒΟΪΚΗ ΕΣ
10. ΟΦΣ ΚΑΒΑΛΑΣ ΑΟ ΠΕΥΚΗΣ
11. ΑΟ ‘ΚΥΔΩΝ’ ΧΑΝΙΩΝ ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΟΣ ΓΣ
12. ΝΟ ΚΑΛΑΜΑΤΑΣ ‘Ο ΠΟΣΕΙΔΩΝ’ ΠΣ ΠΕΡΙΣΤΕΡΙΟΥ
13. ΑΟ ‘3 ΑΣΤΕΡΕΣ 89’ ΑΣΣΟ ΡΟΔΟΥ ‘ΙΠΠΟΤΗΣ’
14. ΛΠ ΦΛΩΡΙΝΑΣ ΑΟ ‘ΖΗΝΩΝ’ ΓΛΥΦΑΔΑΣ
15. ΠΕΙΡΑΪΚΟΣ ΟΣ ΝΑΥΤΑΘΛΗΤΙΚΗ ΕΝΩΣΗ ΠΑΤΡΩΝ
16. ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΙΩΑΝΝΙΤΩΝ ΣΚΑΚΙΣΤΩΝ ΟΑ ΧΑΝΙΩΝ
17. ΟΣ ΤΡΙΑΝΔΡΙΑΣ ΣΣ ΛΑΡΙΣΑΣ

Στα σχόλια της ανάρτησης θα δημοσιεύονται σε όλη τη διαρκεια των αγώνων πληροφορίες για όλες τις πτυχές της διοργάνωσης.

Το επίσημο σάιτ όπου θα βρείτε όλες τις πληροφορίες καθώς και υποσελίδα με ζωντανή μετάδοση των παρτίδων είναι: chessfed.gr/league2018/

Ο Θίασος Θύρσος παρουσιάζει το έργο
«Σκακιστική ιστορία»
του Στέφαν Τσβάιχ

Κάθε κύμα, άσχετα από το πόσο ψηλά και ορμητικά βρυχάται, θα καταρρεύσει μέσα του
Στέφαν Τσβάιχ

σε διασκευή – σκηνοθεσία Γιάννη Γιούλη
στις 11 Ιουλίου, ώρα 21.00
στο θέατρο Εκστάν

Ο συγγραφέας της “Σκακιστικής ιστορίας” αναπτύσσει, με μεγαλειώδη τρόπο, το θέμα του πνευματικού εγκλεισμού, που δεν μπορεί να βρει διέξοδο παρά στην τρέλα. Το πνεύμα σε μόνιμη πάλη με τη σύγχρονη βαρβαρότητα.

Το έργο εξελίσσεται σε πλοίο, όπου στήνεται αγώνας μεταξύ ενός παγκόσμιου πρωταθλητή στο σκάκι κι ενός αυστριακού εξόριστου, ο οποίος είχε χρησιμοποιήσει το παιχνίδι σαν πνευματικό καταφύγιο την εποχή που ήταν κρατούμενος της Γκεστάπο. Σύγκρουση δύο μυστηριωδών προσωπικοτήτων. Ποια από τις δύο θα υπερισχύσει; Είναι το σκάκι «…Το μοναδικό παιχνίδι που ανήκει σε όλους τους λαούς και σε όλες τις εποχές, και για το οποίο κανείς δεν ξέρει ποιος θεός το έφερε στη γη για να σκοτώνει την πλήξη, για να οξύνει το πνεύμα και να ευφραίνει την ψυχή…» όπως υποστηρίζει ο Τσβάιχ;

Ερμηνεύουν (αλφαβητικά)
Γιάννης Γιούλης
Διονύσης Θεοδώσης
Δημήτρης Κοντοδήμος
Πάτροκλος Λεβαδίτης
Δήμητρα Παπαδημητρίου
Αγγελική Τσαπάρα
Γιώργος Φώσκολος
Συντελεστές
Σκηνοθεσία – Διασκευή: Γιάννης Γιούλης
Σκηνικά – κοστούμια: Μπέττυ Λυρίτη
Φωτισμοί: Δημήτρης Κοντοδήμος
Μουσική επιμέλεια: Ζαννέτα Καλοσκάμη
Βοηθός σκηνοθέτη: Ελένη Καταλιακού
Σκακιστικός σύμβουλος: Ελισσαίος Βλάχος
Φωτογραφίες: Στέλιος Δανέζης
Δημιουργια trailer: geonik
Επικοινωνία: Άντζυ Νομικού

Στοιχεία θεάτρου:
Εκστάν πολυχώρος
Καυταντζόγλου 5 & Πατησίων
Πατήσια
τηλ. 213 0210339
ekstaninfo.wixsite.com/ekstan
Τιμές εισιτηρίων :
Γενική είσοδος: 10 ευρώ
Διάρκεια παράστασης : 80 λεπτά χωρίς διάλειμμα
Κρατήσεις θέσεων στα τηλέφωνα: 694 471 4662

Σημείωμα του σκηνοθέτη για τη «Σκακιστική Ιστορία»

 Ο Στέφαν Τσβάιχ Αυστριακός συγγραφέας με πολυσύνθετο έργο, ειρηνιστής και ανθρωπιστής θεωρούσε την καταστροφή της Ευρώπης σαν την καταβαράθρωση όλου του έργου του.

Αισθάνεται παραλυμένος σε μια Ευρώπη που χάνεται σιγά σιγά από τον χάρτη. Περιπλανώμενος από χώρα σε χώρα καταφεύγει τελικά στη Βραζιλία, όπου συγγράφει λίγο πριν την αυτοκτονία του τον Φεβρουάριο του 1942 το αριστούργημά του Σκακιστική νουβέλαπου τη διασκεύασα θεατρικά.

Στο έργο του αυτό, ο Τσβάιχ χρησιμοποιεί το σκάκι σαν αλληγορικό στοιχείο. Ο ήρωας του έργου, ένας ιδιαίτερα ευαίσθητος και σκεπτόμενος άνθρωπος, όπως και ο ίδιος, προσπαθεί να ξεφύγει από τον παραλογισμό και τον εξευτελισμό ενός βάρβαρου καθεστώτος βρίσκοντας στήριγμα σε ένα βιβλίο σκακιού το οποίο, αντί για τη λύτρωση τον οδηγεί σε εφιάλτη. Έναν εφιάλτη που συνεχίζεται και στο πλοίο που ταξιδεύει από τη Νέα Υόρκη στο Μπουένος ΄Αιρες. Εδώ, αντιμετωπίζει συγκυριακά τον απόμακρο και άξεστο παγκόσμιο πρωταθλητή του σκακιού που το μόνο που τον ενδιαφέρει είναι το αποτέλεσμα.

Η σκακιστική νουβέλα είναι ένας τρόπος για να καταθέσει στο χαρτί ο Τσβάιχ όλα αυτά που τον συγκλόνισαν στα τελευταία χρόνια της ζωής του και τα οποία τον οδήγησαν τελικά στην αυτοκτονία.

Κριτική παρουσίαση της παράστασης στο noizy.gr εδώ

(φωτ. Η σκακιέρα της τρίτης παρτίδας, με τις υπογραφές του Σπάσκι και του Φίσερ στο κέντρο. Στην τοποθέτηση των κομματιών, στη φωτ. του 2011, ο λευκός βασιλιάς και η λευκή βασίλισσα είναι σε λάθος θέσεις!)

Στο «ματς του αιώνα» το 1972, στην πρώτη παρτίδα ο Φίσερ ηττήθηκε από τον Σπάσκι μετά από ανεξήγητο λάθος απλού μετρήματος του Αμερικανού σε ισόπαλο φινάλε. Ο Φίσερ δεν εμφανίστηκε στη δεύτερη παρτίδα και έτσι ο Ρώσος πρωταθλητής κόσμου βρέθηκε να προηγείται με σκορ 2-0. Ο Μπόμπι Φίσερ, τον οποίο ενοχλούσαν τα πάντα, το κοινό, ο φωτισμός, οι σκιές, τα βήματα, απαίτησε η τρίτη παρτίδα να παιχτεί σε ένα μικρό δωμάτιο πίσω από τη σκηνή χωρίς θεατές. Ο Σπάσκι δέχτηκε, ο Φίσερ κέρδισε μειώνοντας τη διαφορά.  Η σκακιέρα και τα κομμάτια που χρησιμοποιήθηκαν από τους δυο παίκτες σε εκείνη την τρίτη παρτίδα βγήκαν σε δημοπρασία την άνοιξη του 2011 στη Νέα Υόρκη.  Η σκακιέρα βρισκόταν στην ιδιωτική συλλογή του Γκουντμουντούρ Θόραρινσον, πρώην προέδρου της Ισλανδικής ομοσπονδίας σκακιού.  Οι άλλες 20 παρτίδες, οι παρτίδες της κεντρικής σκηνής, παίχτηκαν σε άλλη σκακιέρα η οποία φυλάσσεται σαν κειμήλιο, με γυάλινο κάλυμμα, στο Ρέικγιαβικ.

Για την ιστορική τρίτη παρτίδα, ο βοηθός του Φίσερ, ο Λόμπαρντι, έγραφε στο ‘A Mystery Wrapped in an Enigma’:

Ο Μπόρις Σπάσκι συμφώνησε με την απαίτηση του Φίσερ να γίνει η παρτίδα στο δωματιάκι του πιγκ πογκ αν και αργότερα ομολόγησε πως επρόκειτο για μεγάλο ψυχολογικό λάθος.  Όταν έφτασε ο Μπόμπι, ο Σπάσκι ως συνήθως καθόταν στην καρέκλα του και περίμενε. Ο Μπόμπι δεν κάθησε, αλλά πήγε να ελέγξει τις κάμερες, να ακούσει αν κάνουν θόρυβο. Ο διαιτητής, ο Λόταρ Σμιτ βρισκόταν σε μεγάλη ανησυχία καθώς αισθανόταν πως υπήρχε μεγάλος κίνδυνος το ματς να μην συνεχιστεί και έπιασε τον Φίσερ από το μπράτσο, για να τον οδηγήσει στη σκακιέρα.  Ο Αμερικανός δεν είχε όμως  την παραμικρή διάθεση να ακολουθήσει τον Γερμανό στο τραπέζι, πριν ολοκληρώσει την αυτοψία στις κάμερες. Μόνο αφού έμεινε ικανοποιημένος, κάθησε στο τραπέζι.  

Η παρτίδα είναι αξιομνημόνευτη και για θεωρητικούς λόγους. Ο Μπόμπι Φίσερ εμφάνισε στη σκακιέρα μια καινούργια ιδέα σε σχηματισμούς Μοντέρνου Μπενόνι, την ιδέα …Ιζ6-θ5, επιτρέποντας στον λευκό να κόψει Α:θ5. Μετά από το …η:θ5 ο μαύρος καταστρέφει τη δομή πιονιών του, όμως αποκτά ιδιαίτερα δυναμικό παιχνίδι.

Οι κάτοικοι της πρωτεύουσας Μοντεβιδέο ελπίζουν σε ένα παρόμοιο θαύμα με εκείνο του 1950, που η μικρή Ουρουγουάη, η δεύτερη μικρότερη ανεξάρτητη χώρα στη Νότια Αμερική, κέρδισε στον τελικό τη Βραζιλία μέσα στο σπίτι της, στο Μαρακανά, και σήκωσε το τρόπαιο βυθίζοντας στην απελπισία δεκάδες εκατομμύρια Βραζιλιάνους. Τα σχολεία κλείνουν, στους ναούς οι ιερείς απευθύνουν ευχές. Η φρενίτιδα που επικρατεί δεν εμποδίζει όμως έναν ζωγράφο δρόμου και έναν καταστηματάρχη, να παίξουν μια παρτίδα σκάκι, σε ένα δρομάκι του κέντρου του Μοντεβιδέο (φωτ. Reuters – στη διάρκεια των ημερών του μουντιάλ του 2010).

Ιούνιος 1962, στην πόλη Βίνα ντελ Μαρ της Χιλής, Παγκόσμιο Κύπελλο Ποδοσφαίρου. Δυο χρόνια πριν, το μεσημέρι της 22ης Μαΐου 1960, η χώρα είχε χτυπηθεί από τον πιο σφοδρό σεισμό που έχει καταγραφεί στη σύγχρονη ιστορία του πλανήτη, 9,5 βαθμών της κλίμακας Ρίχτερ, που προκάλεσε τον θάνατο σε χιλιάδες ανθρώπους και υλικές καταστροφές αρμαγεδδωνικής έκτασης.

Το απόκοσμο αυτό φαινόμενο χαράχτηκε ανεξίτηλα στη συλλογική μνήμη, θυμάμαι ενδεικτικά την Ισαμπέλ Αλιέντε, που γράφει για την ανάμνηση του Gran terremoto de Chile στο «Σπίτι των Πνευμάτων». Όλα λοιπόν έδειχναν πως η Χιλή θα εγκατέλειπε τη διοργάνωση της ποδοσφαιρικής φιέστας και οι αγώνες θα διεξάγονταν στη γειτονική Αργεντινή, τη χώρα που διέθετε τα γήπεδα, την ποδοσφαιρική κουλτούρα και ήταν αυτή που είχε κάποιο παράπονο, αφού σε σχέση με τις Ουρουγουάη και Βραζιλία, δεν είχε φιλοξενήσει το Παγκόσμιο Κύπελλο.

Τελικά αποφασίστηκε να γίνει στη Χιλή, όπως ήταν προγραμματισμένο, χάρη στο πείσμα του προέδρου της ποδοσφαιρικής ομοσπονδίας της χώρας Κάρλος Ντίμπορν, ο οποίος όμως πέθανε αιφνίδια ένα μήνα πριν ξεκινήσει εκείνο το μουντιάλ. Στη σπάνια φωτογραφία που δημοσίευσε το getty images, ο μέσος της εθνικής Βραζιλίας Βαλντίρ-Περέϊρα (γνωστός σαν Ντίντι) την παραμονή του προημιτελικού αγώνα Βραζιλίας – Αγγλίας, ξεκουράζεται παίζοντας σκάκι, στο ξενοδοχείο της αποστολής. Bασικό στέλεχος της εθνικής Βραζιλίας που κέρδισε τα Παγκόσμια Κύπελλα το 1958 και 1962, ενώ πήρε μέρος και στη διοργάνωση του 1954. O Ντίντι ανακάλυψε το φαλτσαριστό σουτ που οι συμπατριώτες του το έλεγαν «φόλια σέκα», δηλαδή «ξερό φύλλο». Αυτό το φάλτσο ήταν ο φόβος κάθε τερματοφύλακα. Έφυγε από τη ζωή στις 12 Μαΐου 2001, στο Κάμπος του Ρίο.