Συζήτηση με τον Ανάντ
Δραστήρια είναι η οργανωτική επικτροπή της 43ης Σκακιστικής Ολυμπιάδας που θα γίνει το φθινόπωρο στο Μπατούμι. Οι προολυμπιακές εκδηλώσεις με σιμουλτανέ, τουρνουά γρήγορου σκακιού και άλλα χάπενινγκ είναι συνεχείς στη Γεωργία αλλά και πληθωρική είναι η παρουσία στο ίντερνετ των οργανωτών. Πολλά στοιχεία συνηγορούν πως θα είναι από τις καλύτερες Ολυμπιάδες της ιστορίας. Ο Βισβανάθαν Ανάντ είναι πρέσβης καλής θέλησης στην Ολυμπιάδα του 2018 και έδωσε συνέντευξη στο κανάλι του Μπατούμι στο youtube όπου μιλά για πολλά πράγματα: Θέλει πολύ να επιστρέψει στο κλαμπ των 2800+ αλλά “γνωρίζει ότι πρέπει να το αποδείξει”, στην κλασική ερώτηση για τον καλύτερο σκακιστή που πέρασε και ξέροντας πόσο ασταθές είναι να συγκρίνει κανείς άλλες εποχές προκρίνει τον Κασπάροβ, μιλά για την παγκοσμιοποίηση του σκακιού που προέκυψε μετά την “απορωσοποίηση”, θεωρεί ότι το ρεκόρ έλο του Κάρλσεν θα ξεπεραστεί φυσικά αλλά όχι σύντομα. Και πολλά ακόμα από έναν σπουδαίο σκακιστή που εκτός της αμιγώς σκακιστικής συνεισφοράς του αποτέλεσε και υπόδειγμα αθλητικής συμπεριφοράς σε όλη την καριέρα του.
Κι ένα φωτοκουίζ: Εδώ ο Ανάντ όταν ανέβαινε τα βήματα στην σκακιστική κορυφή, το 1988 στην Ινδία. Φωτογραφίζεται με ένα ανοιχτό βιβλίο που σε άλλη συνέντευξη έχει περηφανευτεί πως τον βοήθησε πάρα πολύ και το συστήνει ανεπιφύλακτα σε σκακιστές κάθε επιπέδου. Είναι σοβιετικό βιβλίο και εκείνη την εποχή, σε διεθνή γραφή, είχε κυκλοφορήσει εκτός ΕΣΣΔ – και στην Ελλάδα. Καταλαβαίνετε ποιό είναι;
June 8th, 2018 at 3:52 pm
@schrodcat
Σαν καλύτερο όλων προκρίνει τον Φίσερ και όχι τον Κασπάροβ (ερώτηση στο 6:22)
June 8th, 2018 at 3:59 pm
Οκ, το έπαιξα λίγο fast forward και έφτασα στα λόγια του για τον Κασπάροβ, ευχαριστώ.
June 8th, 2018 at 4:39 pm
το βιβλιο ειναι σιαπερας 2?
June 8th, 2018 at 4:48 pm
informator?
June 8th, 2018 at 4:50 pm
Η θέση στη σκακιέρα που είναι από άνοιγμα δεν ανταποκρίνεται στα διαγράμματα του συγγράμματος. Είναι όλο θέσεις με ελάχιστο κείμενο, πρόλογο και ίντεξ στα αγγλικά, σοβιετική έκδοση – τα ινφορματόρ είναι γιουγκοσλάβικα. Με την ευκαιρία, πριν λίγες μέρες γιόρτασε τα 88α του γενέθλια ο Αλεξάντερ Ματάνοβιτς, ο ιστορικός εκδότης των Ινφ.
June 8th, 2018 at 5:39 pm
Πώς να γίνεις Γκρανμετρ ,του Κότοβ.
June 8th, 2018 at 6:07 pm
Έγραψε ο Κότοβ τέτοιο βιβλίο; Τα Think, Play και Train like a Grandmaster έγραψε και κυκλοφόρησαν σε μεταφράσεις από αγγλικό οίκο, ενώ εδώ μιλάμε για αγγλόγλωσση έκδοση από ΕΣΣΔ με σχεδόν καθόλου κείμενο, μόνο το ίντεξ και ο πρόλογος είναι στα αγγλικά – και ο τίτλος.
Επίσης, το κυριότερο δηλαδή, ο Κότοβ πήρε πολύ κόσμο στο λαιμό του με το δέντρο που πρότεινε και που θεωρείται ξεπερασμένη μέθοδος εδώ και δεκαετίες, ο Ανάντ ήταν πολύ μοντέρνος για να τον πείθει ο Κότοβ.
June 8th, 2018 at 10:54 pm
Κάτι μου λέει ότι πρόκειται για το 2… (δεν θυμάμαι τον αριθμό) Domination Studies (ή κάτι τέτοιο) του Κασπαριάν, αν θυμάμαι καλά!
Εχει κάνει αναφορά στο βιβλίο αυτό και ο Ιοκόνδιος στις βιβλιοσυζητήσεις ή σε άλλα κριτικά του σημειώματα.
Ξέρω είμαι ασαφής αλλά μέχρι εκεί πάει η γνώση μου στο θέμα της σκακιστικής βιβλιογραφίας!
‘Οντως κύριος ο Ανάντ – κόσμημα για το παγκόσμιο σκάκι!
June 8th, 2018 at 11:04 pm
Είναι πράγματι το Domination in 2545 Endgame Studies του Κασπαριάν που επανεκδόθηκε πολλές φορές μετά το 1980.
Ο θρυλικός συνθέτης έχει κάνει μια καταπληκτική δουλειά παρουσιάζοντας σπουδές δικές του και (κυρίως) άλλων, που τις ταξινομεί θεματικά ανάλογα με τη φύση του υλικού και όλες τις σπουδές συνδέει το domination – η παγίδευση κάποιου κομματιού.
June 9th, 2018 at 12:02 pm
«Ο Κότοβ πήρε πολύ κόσμο στο λαιμό του με το δέντρο που πρότεινε και που θεωρείται ξεπερασμένη μέθοδος εδώ και δεκαετίες»
Μεγάλη αλήθεια αυτή. Ο Κότοβ ήταν απάνθρωπος. Ούτε τα κομπιούτερ δεν σκέφτονται έτσι, όπως περιγράφει.
Φοβερό και κατεδαφιστικό το ανεκδοτάκι που περιγράφει ο Ταλ στο γνωστό βιβλίο του. Ο Μάγος της Ρίγα βρίσκεται σε μια περίπλοκη θέση και αναρωτιέται αν δουλεύει μια συγκεκριμένη θυσία. Προσπαθεί για λίγο «να φτιάξει το δέντρο της ανάλυσης, όπως προτείνουν οι αναλυτές – προπονητές» – ξεκάθαρη μπηχτή για τα παπαρόδεντρα του Κότοβ. Αποτυγχάνει φυσικά και του ρχεται στο νου ένα παιδικό τραγουδάκι «Τι φοβερό τι δύσκολο να βγάλεις από τον βούρκο τον ιπποπόταμο»
Αρχίζει και συλλογίζεται τρόπους να το πετύχει. Γρύλλοι, μανιβέλες, κρικοπάλαγκα και βαρούλκα περνάνε από το μυαλό του δαιμόνιου Ταλ, αλλά ο ιπποπόταμος δεν βγαίνει. Με αυτά και με αυτά κοιτάζει το ρολόι του και βλέπει ότι είναι έτοιμη να του πέσει η σημαία. Τότε μην έχοντας άλλη επιλογή, μπουμπουνάει την θυσία και στο τέλος, ως συνήθως, κερδίζει.
Την επόμενη η Πράβδα έχει την επίμαχη θέση με το σχόλιο «Ο GM Ταλ μετά από εμβριθή ανάλυση αποφάσισε την θυσία μπλα μπλα».
June 9th, 2018 at 3:27 pm
To The Life & Games of Mikhail Tal από την τεράστια σε όγκο σκακιστική βιβλιογραφία, σε μια προσωπική λίστα όπως αυτή που ζητάν τα περιοδικά από περσόνες, θα το έβαζα αναμφίβολα στη δεκάδα. Επειδή όμως δεν είμαι περσόνα, δεν τσιγκουνεύομαι και την πεντάδα. Εκτός από τόνους αμέτρητους σκάκι, ο Ταλ, επειδή ήταν ένας δραματικός άνθρωπος με χάρισμα στη γραφή και πολύ χιούμορ, ανεπιτήδευτο, άφησε υπέροχα γραπτά ντοκουμέντα σε αναλύσεις παρτίδων και εδώ, στην αυτοβιογραφία του όπου υπάρχει και η ιδανική ισορροπία πιουρ σκακιού και κειμένου. Άλλωστε υπήρξε και σκακιστικός δημοσιογράφος – παράλληλα με σκακιστής κορυφής.
Στο απόσπασμα σαρκάζει με τον τρόπο του το περίφημο δέντρο βαριαντών που εισήγαγε ο Κότοβ και το οποίο κατέστρεψε πολλούς επίδοξους σκακιστές που ήθελαν να το υιοθετούν στην αγωνιστική πράξη ως είχε, με ευλάβεια δόγματος, λες και το σκάκι είναι excel ή περιοδικός πίνακας στοιχείων. Πέρα από τους ποταμούς με σημαίες που έπεφταν στα σκακιστικά χρονόμετρα και ο παίκτης συνέθετε το δέντρο και κανά τρίωρο μετά την ήττα από χρόνο και που είχε φτάσει σπίτι του. Έχει αποδομηθεί πια, αλλά ο Ταλ παραήταν οξυδερκής και μεγάλος φυσικά σκακιστής οπότε το είχε καταλάβει και τότε. Ο Κότοβ ξεπεράστηκε και τα περισσότερα συμπεράσματά του έχουν αξία για τον ερευνητή αρχείου μονάχα.
June 9th, 2018 at 9:11 pm
Το απόσπασμα στο οποίο αναφέρεται ο Τζο σε μετάφραση που έκανε ο Γιώργος Κλείτσας:
«Φυσικά! Για παράδειγμα, δεν θα ξεχάσω ποτέ την παρτίδα με τον GM Βασιούκοβ σε κάποιο από τα πρωταθλήματα Σοβιετικής Ένωσης. Είχαμε φτάσει σε μια πολύ περίπλοκη θέση, στην οποία σκόπευα να θυσιάσω ίππο. Η θυσία δεν ήταν απόλυτα προφανής και υπήρχε μεγάλος αριθμός πιθανών βαριαντών, όμως όταν ξεκίνησα τους αναλυτικούς υπολογισμούς μου, κατέληξα τρομοκρατημένος ότι η θυσία δεν οδηγεί πουθενά. Οι ιδέες συσσωρεύονταν η μία πάνω στην άλλη, κατάφερνα προς στιγμήν να μεταφέρω μια έξυπνη απάντηση του αντιπάλου μου, που δούλευε σε μια θέση, σε άλλη περίπτωση, που αποδεικνυόταν άχρηστη. Ως αποτέλεσμα της παραπάνω διαδικασίας, το κεφάλι μου είχε γεμίσει με ένα σωρό χαοτικές σειρές κινήσεων και το περίφημο δέντρο των βαριαντών, από το οποίο οι προπονητές συνιστούν να κόβεις τα μικρά κλαδάκια, σε αυτή την περίπτωση είχε εξαπλωθεί με απίστευτη ταχύτητα. Και τότε ξαφνικά, για κάποιον ανεξήγητο λόγο, θυμήθηκα το κλασικό κουπλέ του Κόρνεϊ Ιβάνοβιτς Τσουκόφσκι : “Ω, τι δύσκολη δουλειά ήταν αυτή/ Να τραβήξεις τον ιπποπόταμο από το βάλτο”. Δεν ξέρω από ποιές συσχετίσεις ο ιπποπόταμος ανέβηκε πάνω στη σκακιέρα, αλλά παρότι οι θεατές ήταν πεπεισμένοι ότι εξακολουθούσα να μελετώ τη θέση, εγώ, παρά τις ανθρωπιστικές σπουδές μου, προσπαθούσα εκείνη την ώρα να βρω λύση στο πως μπορείς να τραβήξεις έναν ιπποπόταμο από το βάλτο. Θυμάμαι πως ανυψωτικά εργαλεία είχαν υλοποιηθεί στη σκέψη μου, καθώς επίσης και μοχλοί, ελικόπτερα, ακόμα και μια σκάλα από σκοινί. Ύστερα από μακρά περισυλλογή, παραδέχτηκα την ήττα μου ως μηχανικός και σκέφτηκα χαιρέκακα: “Ε, άφησέ τον να πνιγεί!”. Και τότε ξαφνικά ο ιπποπόταμος εξαφανίστηκε. Και αμέσως η θέση έπαψε να μου φαίνεται τόσο περίπλοκη. Είχα με κάποιον τρόπο συνειδητοποιήσει ότι δεν ήταν δυνατόν να μετρήσω όλες τις βαριάντες και ότι η θυσία του ίππου ήταν, από την ίδια τη φύση της, καθαρά διαισθητική. Και αφού υποσχόταν ένα ενδιαφέρον παιχνίδι, δεν μπορούσα να αντισταθώ στην πραγματοποίησή της. Και την επόμενη μέρα διάβασα με ευχαρίστηση στην εφημερίδα ότι ο Μιχαήλ Ταλ, αφού εξέτασε τη θέση προσεκτικά για 40 λεπτά, προχώρησε σε μια λεπτομερώς υπολογισμένη θυσία κομματιού…»
June 10th, 2018 at 10:49 pm
Η συμβολή του συγκεκριμένου βιβλίου του Κότοβ είναι πολυσήμαντη, άσχετα με το εάν ορισμένα -όχι όλα- από τα συμπεράσματα πλέον θεωρούνται σχηματικά ή ξεπερασμένα. Αυτό θα μπορούσε να ισχύει για κάθε σημαντική εργασία σε οποιοδήποτε τομέα της ανθρώπινης νόησης.
Το βασικό θέμα κατά τη γνώμη μου είναι ότι Κότοβ και Μποτβίνικ ήταν οι πρώτοι που επιχείρησαν να διατυπώσουν μια μέθοδο με επιστημονική θεμελίωση, ο πρώτος για την ανάλυση θέσεων, ο δεύτερος για την σκακιστική προετοιμασία.
Φυσικά 60 χρόνια μετά άπαντες έχουν γνώμη
June 11th, 2018 at 9:33 am
Από Κότοβ σίγουρα δεν είναι ξεπερασμένη η έννοια των υποψήφιων κινήσεων.Επίσης το δέντρο βαριαντών ως μέθοδος καταγραφής μπορεί να μην ταίριαζε απόλυτα στο ανθρώπινο μη ψηφιακό μυαλό αλλά συνέβαλλε στην αλγοριθμοποίηση του παιχνιδιού και την εξέλιξη των σκακιστικών μηχανών όσον αφορά το υπολογιστικό μέρος τους.
June 11th, 2018 at 2:57 pm
Καταρχάς «ο καθένας έχει γνώμη» λέγεται αλλιώς και δημοκρατία.
Στο συγκεκριμένο τώρα, τα βιβλία του Κότοβ γράφουν πολλά ενδιαφέροντα πράγματα και σίγουρα αξίζει να διαβαστούν. Ωστόσο στο «Σκέψου όπως ένας GM” η μεθοδολογική προσέγγιση του Calculation είναι ολότελα λαθεμένη. Όχι απλά ξεπερασμένη, αλλά θα την χαρακτήριζα εξαρχής βλακώδη. Αν μη τι άλλο για την επιμονή του να μετράει την κάθε βαριάντα μια φορά. Αναιρεί έτσι τις έννοιες “comparison” και “elimination”. Άλλο ένα κουλό που κάνει, είναι πως επιμένει ότι στην αρχή απαριθμούμε τις υποψήφιες κινήσεις. Μετά αρχίζουμε να μετράμε… Μα αν δεν μελετήσεις την σκακιέρα και δεν αρχίζεις να μετράς πως θα βρεις τις υποψήφιες;
Γενικά προσπάθησε να διορθώσει το «ακατάστατο μέτρημα» βάζοντας μια τάξη στην σκέψη, αλλά διατύπωσε τόσο υπερβολικά τα μέτρα του που γίνανε χειρότερα από το πρόβλημα. Στο τέλος κατέληξε σε μια μεθοδολογία παντελώς άκαμπτη, αφύσικη και σαδιστική. Για να μεγαλώσει το κακό, την πλάσαρε σαν υψηλό μυστικό των Σοβιετικών GM. Αλλοίμονο σε εμάς τους αυτοδίδακτους, που μας ψάρωσε για κάποια χρονική περίοδο και μας βασάνισε με τις ασκήσεις του όπως η Χούντα τον Αλέκο Παναγούλη.
Πολύ τυχεροί σταθήκανε, όσοι στα πρώτα τους βήματα πέσανε στα συγγράμματα των Pachenko, Yusupov, Pachman, αντί για Kotov, Suetin κλπ και προκόψανε.
June 12th, 2018 at 12:07 am
Κανείς δεν αμφισβητεί την συνεισφορά των θεωριών του Κότοβ αλλά εκπλήρωσαν τον ιστορικό τους ρόλο…