Στα τέλη της δεκαετίας του 1860 ο Πολ Μόρφι είχε πρακτικά εγκαταλείψει το σκάκι, το παιχνίδι που ήταν ο καλύτερος του κόσμου. Προσπάθησε, χωρίς επιτυχία, να κάνει καριέρα ως δικηγόρος και μετά βυθίστηκε σε αξεπέραστα προβλήματα που συνέτειναν στον πρόωρο θάνατό του. Οι τελευταίες καταγεγραμμένες παρτίδες του ήταν το 1869 με αντίπαλο τον στενό φίλο […]

Πριν μερικά χρόνια στο σάιτ δημοσίευσα σε ανάρτηση μια αναφορά στον Γκένρικ Τσιπουκαϊτις, έναν μυθικό σκακιστή στη Σοβιετική Ένωση που δεν πήρε ποτέ κανέναν διεθνή τίτλο στο κλασικό σκάκι αλλά ήταν άφταστος στο πολύ γρήγορο σκάκι, το μπλιτς. Αγωνιζόταν στα ίσα με τον Ταλ, τον Πετροσιάν, τον Σπάσκι, τον Κορτσνόι, κέρδισε μερικά πανίσχυρα πρωταθλήματα Μόσχας […]

Η δεύτερη φωτογραφία από τις αρχές του 20ού αιώνα. Οι σκακιστικές συναθροίσεις γίνονταν σε καφενεία και εστιατόρια στα μισά χρόνια περίπου που διαρκεί η ιστορία της σύγχρονης μορφής του παιχνιδιού. Ένα από τα πολύ παλιά στέκια είναι το Café Procope που ίδρυσε ένας ξενιτεμένος Σικελός φρουτέμπορος  το 1686 στην καρδιά του Καρτιέ Λατέν, στο Παρίσι. […]

Πρωτομαγιά του 1972 στην παραλία Κοπακαμπάνα, στο Ρίο ντε Τζανέιρο. Η σκακιστική υφήλιος περίμενε με αγωνία την έναρξη του ματς Σπάσκι – Φίσερ στο Ρέικγιαβικ. Η Βραζιλία, μια χώρα που λατρεύει το ποδόσφαιρο και στην οποία το σκάκι είναι τελείως περιθωριακό άθλημα βλέπει σαν πιθανό μελλοντικό κάτοχο του παγκόσμιου σκακιστικού θρόνου τον νεαρό Ενρίκε Μέκινγκ […]

(φωτ. Η σκακιέρα της τρίτης παρτίδας, με τις υπογραφές του Σπάσκι και του Φίσερ στο κέντρο. Στην τοποθέτηση των κομματιών, στη φωτ. του 2011, ο λευκός βασιλιάς και η λευκή βασίλισσα είναι σε λάθος θέσεις!) Στο «ματς του αιώνα» το 1972, στην πρώτη παρτίδα ο Φίσερ ηττήθηκε από τον Σπάσκι μετά από ανεξήγητο λάθος απλού […]